Szczegółowe informacje o wydarzeniach
Liberator Hominis.
XIII-wieczne śpiewy cysterskie
Schola Cantorum Minorum Chosoviensis
Schola Cantorum Minorum Chosoviensis
XIII-wieczne śpiewy cysterskie, odnalezione przez członków Schola Cantorum Minorum Chosoviensis w zabytkowych księgach chórowych, odżyją w swoim naturalnym środowisku: w murach XII-wiecznego opactwa Cystersów w Wąchocku, oraz w przestrzeni urokliwego, drewnianego kościoła pw. Niepokalanego Serca NMP w Kielcach.
🕖godz. 19.00
🎫Wstęp: wolny
📍Kościół Opactwa Cystersów w Wąchocku
🕖godz. 18.00
🎫Wstęp: wolny
📍 Kościół pw. Niepokalanego Serca NMP w Kielcach
Schola Cantorum Minorum Chosoviensis
Schola Cantorum Minorum Chosoviensis istnieje od 1996 roku. Głównym obszarem zainteresowania i aktywności artystycznej zespołu jest śpiew chorału gregoriańskiego. Ponadto zespół wykonuje repertuar wczesnej polifonii wokalnej oraz pieśni tradycyjne. Podstawowym celem, jaki stawia sobie schola, jest śpiew podczas liturgii.
Śpiewane przez scholę utwory opracowane są najczęściej na podstawie własnych badań nad średniowiecznymi rękopisami.
Kierownikiem muzycznym zespołu jest Sławomir Witkowski, absolwent Wydziału Instrumentalnego Akademii Muzycznej im. Karola Szymanowskiego w Katowicach oraz Instytutu Muzykologii Uniwersytetu Jagiellońskiego, kantor parafii św. Jadwigi Śląskiej w Chorzowie.
Opactwo cysterskie w Wąchocku
Klasztor w Wąchocku został zbudowany na przełomie XII i XIII wieku. Jest jednym z najpiękniejszych przykładów architektury romańskiej Polsce. Fundatorem opactwa był w 1179 roku biskup krakowski Gedeon (Gedko). Budowniczym opactwa był Simon, z pochodzenia Włoch.
Klasztor dwukrotnie niszczyły najazdy tatarskie. Dzięki sile woli i wytężonej pracy zakonnicy powoli przywracali go do dawnej świetności.
Budynek opactawa w 1656 roku klasztor najechały wojska księcia Siedmiogrodu Jerzego Rakoczego, spustoszyły miasto i okolicę, a klasztor pozbawiły bogatego archiwum, skarbca i cennych zabytków. Upadek zakonu cystersów w Wąchocku nastąpił w wyniku kasacji w 1818 roku przez władze carskie.
Dopiero w 1951 roku odrodził się klasztor cysterski w Wąchocku. Staraniem konwentu i przy pomocy państwa podjęto restaurację tego cennego zespołu zabytkowego. W 1964 roku najwyższe władze Zakonu, podniosły klasztor na nowo do rangi Opactwa. W 2017 roku Prezydent RP, Andrzej Duda wpisał nasze opactwo na prestiżową listę „Pomników Historii”. Opactwo nadal swoją modlitwą i pracą służy Zakonowi i Kościołowi w tym przepięknym zakątku Ziemi Świętokrzyskiej.
Źródło: www.niepokalana.kielce.pl
Kościół pw. Niepokalanego Serca NMP w Kielcach
Historia Kościoła i parafii Niepokalanego serca N.M.P. rozpoczyna się w roku 1946, kiedy na żądanie władz wojskowych pełniący funkcję kościoła parafialnego kościół N.M.P. Królowej Polski został przekazany kapelanowi Ludowego Wojska Polskiego i stał się kościołem garnizonowym. Tym samym parafia pozostała bez Domu Bożego.
Ówczesny proboszcz Ksiądz Michalski podjął natychmiast starania o budowę nowego kościoła. I tak w 1947 roku, według znakomitego projektu Stanisława Skibniewskiego, powstał przy ul. Urzędniczej w Kielcach kościół Niepokalanego Serca Najświętszej Marii Panny. Jako materiał do budowy kościoła wykorzystano deski z rozebranych baraków, w których niemieccy naziści przetrzymywali jeńców wojennych.
25 maja 1947 roku (w Zielone Świątki) został poświęcony kamień węgielny pod budowę kościoła, a już 07 grudnia 1947 roku odbyło się uroczyste poświęcenie nowego kościoła. Obecnie trwa budowa nowej świątyni parafialnej.
Chwała Tobie Gospodzinie
Trinus Ensemble
Trinus Ensemble
U utwory średniowieczne zachowane w źródłach europejskich oraz polskich od XII do XV wieku. Będą to kompozycje jedno i wielogłosowe zachowane w polskich rękopisach średniowiecznych, między innymi z Antyfonarza Bożogrobców z Miechowa, a także utwory pochodzące z klasztoru ss. Benedyktynek ze Staniątek oraz ss. Benedyktynek z Sandomierza. Usłyszymy także poświęcone Najświętszej Maryi Pannie utwory z czternastowiecznego rękopisu LLibre Vermell de Montserrat oraz trzynastowiecznego Codex Montpellier.
🕖godz. 17.00
🎫Wstęp: wolny
📍Kościół dominikański pw. św. Jakuba w Sandomierzu
Trinus Ensemble
Adrianna Bujak–Cyran – sopran;
Liliana Pociecha – sopran;
Anita Pyrek-Nąckiewicz – alt;
Aleksandra Kauf-Tyrała – suka biłgorajska, fidel płocka
.
Trzy głosy żeńskie połączone dążeniem do doskonałej harmonii. Zespół tworzą Adrianna Bujak–Cyran, Liliana Pociecha oraz Anita Pyrek-Nąckiewicz, absolwentki krakowskiej Akademii Muzycznej, działające w wielu formacjach, łączące swoje różnorodne doświadczenia w działalności artystycznej, naukowej i pedagogicznej. Zespół specjalizuje się w wykonawstwie muzyki sakralnej. W swoich programach koncertowych prezentuje szeroki wachlarz repertuarowy, począwszy od utworów średniowiecznych, aż po kompozycje współczesne, chętnie sięgając również po repertuar tradycyjny. Fascynację muzyką średniowieczną i pracą badawczą z tekstami źródłowymi zawdzięczają żeńskiej scholi gregoriańskiej Flores Rosarum, w której śpiewają na codzień. W programie Trinus Ensemble utwory wielogłosowe a cappella przeplatają się z monodią i wyjątkowym brzmieniem instrumentów etnicznych – suki biłgorajskiej oraz fideli płockiej, na których gra Aleksandra Kauf-Tyrała. . Poniżej dwa nagrania utworów wykonywanych przez Trinus Ensemble
Kościół dominikański pw. św. Jakuba w Sandomierzu
Dominikanie przybyli do Sandomierza w 1226 roku na zaproszenie biskupa krakowskiego Iwo Odrowąża. Była to druga fundacja tego zakonu w Polsce. Jednym z pierwszych sandomierskich dominikanów był bratanek fundatora - św. Jacek. Na miejscu starszego kościoła bracia zbudowali z cegły świątynię zakonną, zachowując wezwanie św. Jakuba Apostoła oraz zespołu klasztornego. Mimo trudnych czasów, w 1260 roku klasztor napadli Tatarzy, mordując 49 braci z przeorem Sadokiem na czele, którzy są dziś czczeni jako błogosławieni. Bracia ukończyli budowę kościoła przed końcem XIII wieku, a w kolejnym stuleciu zakończyli budowę klasztoru.
W XVII wieku przebudowano wnętrze kościoła w stylu barokowym. Klasztor funkcjonował do powstania styczniowego: w 1864 roku, w ramach represji za zaangażowanie po stronie powstańców, władze rosyjskie zlikwidowały większość zgromadzeń zakonnych w Królestwie Polskim. Od tego momentu kościół znajdował się pod opieką księży diecezjalnych. Po pożarze w 1905 roku przywrócono kościołowi pierwotny, romański wygląd, pozostawiając wewnątrz odsłoniętą cegłę, co nadało mu dzisiejszy, niezwykle mistyczny charakter. W 2001 roku, po 137 latach nieobecności, do św. Jakuba wrócili dominikanie, którzy dziś prowadzą tu duszpasterstwo. W 2012 rou przywrócili do życia także uprawę na wzgórzu przyklasztorną winorośli w ramach "Winnicy św. Jakuba".
Koncert utworów maryjnych na olkuskich organach renesansowych
Prof. Krzysztof Urbaniak i Kacper Kwieciński (młody talent)
Prof. Krzysztof Urbaniak i Kacper Kwieciński (młody talent)
U wrót piątej edycji naszego Festiwalu – potrójny kunszt: sztuka renesansowego motetu, sztuka renesansowej wariacji i mistrzostwo rzemiosła renesansowych organmistrzów. . Prastare tematy gregoriańskich inwokacji Maryjnych ustroją się na naszych oczach (i uszach!) w wykwintne sploty motetu – tego pierwszego dojrzałego owocu polifonii. Usłyszymy go tym razem nie w wersji wokalnej, ale w instrumentalnej intawolacji, czyli w zapisie dokonywanym często przez samych wykonawców językiem renesansowej tabulatury. Ricercar, od wloskiego `ricercare` - poszukiwać to forma imitacyjna, swoimi powracającymi tematami i kontrapunktami zapowiadająca późniejszą fugę. Psalm w formie wariacji, toccata – swobodne, wirtuozowskie formy znakomicie wykorzystujące specyficzny strój organów Olkuskich Hummla/Nitrowskiego zdają się`igrać` z chromatyzmami, kolorami, rytmem. Nie zabraknie wreszcie części improwizowanej, zgodnie z najkunsztowniejszą tradycją organistów. I tu Mistrz Krzysztof Urbaniak zabierze Państwa w niezapomnianą podróż dźwiękową…..
🕖godz. 19.00
🎫Bezpłatne wejściówki do pobrania tu
📍Bazylika św. Andrzeja Apostoła w Olkuszu
Program
prof. KRZYSZTOF URBANIAKKACPER KWIECIŃSKI
Prof. Krzysztof Urbaniak
Jest absolwentem uczelni muzycznych w Warszawie (studia magisterskie) i Stuttgarcie (KA oraz Konzertexamen) w klasach organów i klawesynu Józefa Serafina, Leszka Kędrackiego, Ludgera Lohmanna i Jörga Halubka. Profesor klasy organów Akademii Muzycznej im. Grażyny i Kiejstuta Bacewiczów w Łodzi oraz Katedry Organów Akademii Muzycznej w Krakowie. Prowadził kursy mistrzowskie m.in. na zaproszenie uczelni muzycznych w Helsinkach, Lubece,Trieście i Budapeszcie. Zdobył liczne nagrody na międzynarodowych konkursach organowych, innymi: I nagroda – Międzynarodowy Konkurs Organowy im. Arpa Schnitgera (Brema, 2010), I nagroda – Międzynarodowy Konkurs Organowy im. Willema Hermansa (Pistoia, 2009), II nagroda – Międzynarodowy Konkurs Organowy im. Franza Schmidta (Kitzbühel, 2006), II nagroda – Międzynarodowy Konkurs Organowy im. Petra Ebena (Opava, 2004), I nagroda – V Konkurs Polskiej Muzyki Organowej (Legnica, 2002). Juror międzynarodowych konkursów organowych, m.in. Internationaler Gottfried-Silbermann-Wettbewerb – 2017, International Schnitger Organ Competition – 2015 i 2019, Internationaler Buxtehude-Orgelwettbewerb 2022, Musahisho Organ Competition 2023). Koncertuje na całym świecie, wykonując co roku kilkadziesiąt solowych recitali. Ma na swoim koncie publikacje szeregu solowych płyt CD dla wydawnictw polskich, niemieckich i niderlandzkich, a jego nagrania nominowane były m.in. do Preis der Deutschen Schallplattenkritik. W latach 2013-2016 pełnił funkcję artysty w rezydencji Filharmonii Łódzkiej im. Artura Rubinsteina. Pełni funkcję rzeczoznawcy do spraw zabytkowych organów przy Ministerstwie Kultury i Dziedzictwa Narodowego Rzeczpospolitej Polskiej, pracuje także w Zespole ds. Organów Historycznych przy Narodowym Instytucie Dziedzictwa. Autor kilkudziesięciu publikacji z zakresu wykonawstwa muzyki organowej oraz organologii. Jest ponadto dyrektorem artystycznym Międzynarodowego Festiwalu Muzyki Organowej i Kameralnej w Pasłęku, Międzynarodowych Dni Muzyki Organowej w Olkuszu oraz kuratorem organów Filharmonii Łódzkiej im. Artura Rubinsteina.
Kacper Kwieciński
Organista młodego pokolenia, uczeń klasy organów dr. hab. Pawła Wróbla w Zespole Państwowych Szkół Muzycznych im. Ludomira Różyckiego w Kielcach. Uczestnik kursów mistrzowskich w Olkuszu, Kielcach, Pasłęku, Lidzbarku Warmińskim
z zakresu realizacji basso continuo, gry organowej oraz gry na klawesynie, które prowadzili m.in. Corina Marti, Urszula Jasiecka-Bury, Monica Melcova, Krzysztof Urbaniak i Marek Toporowski. Wykonawca partii basso continuo w utworach Grzegorza Gerwazego Gorczyckiego w czasie IV Świętokrzyskich Dni Muzyki Dawnej, na koncercie w Bazylice kolegiackiej pw. Narodzenia NMP w Wiślicy. W roku 2024 został nagrodzony tytułem Laureata podczas organizowanego w Poznaniu VII Międzynarodowego Konkursu
W barokowym stylu oraz zajął I miejsce w XVII Ogólnopolskim Festiwalu Muzyki Dawnej
w Leżajsku Z muzyką poprzez wieki – od renesansu do klasycyzmu.
Uczeń Diecezjalnego Studium Organistowskiego im. św. Cecylii i ks. Zbigniewa Rogali w zakresie muzyki liturgicznej. Głównym
obszarem jego zainteresowań jest historyczna praktyka wykonawcza, obejmująca zarówno sferę
instrumentalną, jak i wokalną.
Bazylika św. Andrzeja Apostoła w Olkuszu
Spotkanie gotyku z renesansem
Olkuski kościół został zbudowany w XIV wieku, choć jego prezbiterium jest adaptacją wcześniejszego, prawdopodobnie XIII-wiecznego kościoła. Podobnie jak trzy nawy, jest ono nakryte charakterystycznym sklepieniem krzyżowo-żebrowym. Główny korpus świątyni dopełniają później dobudowane kaplice i przybudówki: gotyckie i manierystyczne. Różne style reprezentują również elementy wyposażenia świątyni, w tym dwa najbardziej cenne zabytki: późnogotycki poliptyk z XV-wieczną figurą Matki Bożej i scenami z jej życia oraz renesansowe, najstarsze w Polsce organy, które usłyszymy podczas koncertu. Instrument zbudował na początku XVII w. norymberski organomistrz Hans Hummel. Po tragicznej śmierci syna mistrza dokończył je jego uczeń, Jerzy Nitrowski. Zachowany jest oryginalny mechanizm instrumentu oraz większość piszczałek
Program „Metamorfozy”
Dyrygent Martin Gester, Orkiestra Arte dei Sounatori, Julie Goussot (sopran)
Dyrygent Martin Gester, Orkiestra Arte dei Sounatori, Julie Goussot (sopran)
Zapraszamy na mistrzowskie wykonanie dwóch dzieł Telemanna – owoc wieloletnich wnikliwych studiów nad interpretacją jego muzyki.
Suita `La Changeante` (`Zmienna`) jest wyraźnie inspirowana predylekcją kompozytora do francuskiego stylu form programowych ` à la Couperin`, pełna kobiecego czaru i swoistego humoru z jakim francuscy kompozytorzy sugerowali cechy charakteru, wrażliwość i nastroje konkretnych osób.
Kantata Ino, napisana pod koniec życia przez 84- letniego Telemanna maluje z kolei dramatyczne emocje mitycznej bohaterki uwikłanej w destrukcyjne konsekwencje własnych pragnień. Jednocześnie wyraźnie oddycha tęsknotą ku transcendencji, ku przestrzeni pokoju, w której ucichnie zmaganie naszego serca.
Kantata Ino, napisana pod koniec życia przez 84- letniego Telemanna maluje z kolei dramatyczne emocje mitycznej bohaterki uwikłanej w destrukcyjne konsekwencje własnych pragnień. Jednocześnie wyraźnie oddycha tęsknotą ku transcendencji, ku przestrzeni pokoju, w której ucichnie zmaganie naszego serca.
🕖godz. 17.00
🎫Bezpłatne wejściówki do pobrania tu
📍Kościół pw. Ducha Świętego i Matki Bożej Bolesnej w Młodzawach Małych
Program
Georg Philipp Telemann (1681-1767)
Martin Gester
Francuski dyrygent, organista i klawesynista. Jego pierwsze doświadczenia muzyczne związane są ze śpiewem chóralnym. Następnie uczył się gry na organach i klawesynie otrzymując dyplomy Konserwatorium oraz Uniwersytetu w Strasbourgu zarówno w zakresie literatury, jak i praktyki obydwu instrumentów. Obecnie prowadzi badania muzykologiczne oraz działa jako koncertujący organista i klawesynista. Dyryguje również zespołami wokalno–instrumentalnymi prowadzi działalność pedagogiczną. Interesuje się szczególnie muzyką XVII i XVIII w.
W 1990 r. Martin Gester powołał do istnienia Le Parlement de Musique, aby wprowadzić w życie owoce swoich badań. Ten wokalno-instrumentalny zespół o elastycznym składzie szybko zaskarbił sobie międzynarodowe uznanie. Niezależnie od pracy z zespołem nad wiernym odtworzeniem dawnych praktyk wykonawczych Martin Gester koncertuje jako solista, a także, coraz częściej gościnnie jako dyrygent z wybitnymi zespołami, takimi jak The New York Collegium (koncerty muzyki francuskiej w Nowym Jorku i w Bostonie), the Nederlandse Bach Vereniging, Collegium Vocale Gent, La Chapelle Royale (w Paryżu), Musica Aeterna Bratislava, a także Orkiestra Sabaudzka. Jako dyrygent jest stałym gościem polskiej orkiestry barokowej Arte dei Suonatori, z którą wykonuje koncerty i oratoria kompozytorów od Muffata do Mozarta oraz realizuje nagrania radiowe i płytowe (dla BIS label: George Frideric Handel: 12 Concerti grossi Op. 6).
Niedawno Martin Gester rozpoczął długofalową współpracę z dwoma zespołami wokalnymi Les Pages et les Chantres de la Chapelle Royale de Versailles (Muzycy Kaplicy Królewskiej w Wersalu) i Maitrise de Bretagne (Kantorzy Bretanii), z którymi Le Parlement de Musique koncertuje wykonując wielkie francuskie motety oraz inne barokowe dzieła chóralne (Charpentier, Brossard, Gilles, Lalande, G. F. Handel, J. S. Bach) we Francji i na świecie. Wiele z tych koncertów nagrano dla firmy Opus 111 label i dla europejskich kanałów radiowo-telewizyjnych.
Martin Gester koncertuje jako solista i dyrygent zarówno w Europie, jak i na kontynentach Amerykańskim oraz Azjatyckim. Dokonał ok. 35 nagrań zespołowych i solistycznych, głównie dla firm Opus 111, Accord, Assai i Tempéraments-Radio France. Często są to pionierskie interpretacje mało znanych dzieł lub nowatorskie koncepcje tych znanych. Większość z nagrań została nagrodzona przez krytyków. Między innymi Office de Ténèbres, Pastorale, i Te Deum & Motets dla Ludwika XIV Charpentier’a, Wielkie Motety M.R. de Lalande, Lamentacje Alessandro Scarlatiego, Koncerty Organowe i Tilge Höchster BWV 1083 (transkrypcja GB Pergolesiego Stabat Mater) J. E. Bacha, La Conversione di Clodoveo Antonio Caldara, Vespers G. B. Bassaniego, niedawno odkryty rękopis Frobergera i najbardziej spektakularna anonimowa Pasja z Uppsala z 1667 r., która pobiła rekord liczby nagród we Francji w ostatnim dziesięcioleciu.
Martin Gester wykłada repertuar barokowy dla instrumentalistów i wokalistów Konserwatorium w Strasbourgu.
Regularnie prowadzi kursy mistrzowskie we Francji i za granicą (Studio Baroque de Versailles, Jeunes Voix du Rhin, Stanford University, Academia Mexicana de Musica Antigua itd.).
Jego interpretacje i wizje muzyczne podkreślają związki pomiędzy muzyką i takimi przestrzeniami jak retoryka, ruch, taniec, teatr, deklamacja i tradycja ustna.
W 2001 r. francuski Minister Kultury przyznał Martinowi Gesterowi Order Kawalera Sztuki i Literatury.
Arte dei Suonatori
30 lat temu muzycy orkiestry Arte dei Suonatori, założonej przez Ewę i Aureliusza Golińskich, inicjowali w Polsce praktykę wykonywania muzyki dawnych epok na historycznych instrumentach stając się jednym z czołowych polskich zespołów na europejskiej scenie muzycznej. Po latach wspólnych i indywidualnych doświadczeń poszukiwania artystyczne muzyków koncentrują się na nieustannym zgłębianiu sedna języka muzycznego kompozytorów minionych epok, co w połączeniu z historycznym instrumentarium doprowadziło do stworzenia stylu jednocześnie historycznego, nowoczesnego, jak i na wskroś indywidualnego. Ogromny repertuar Arte dei Suonatori to zbiór około 700 kompozycji, obejmujący dzieła powstałe od chwili wykształcenia się muzyki barokowej do wczesnego romantyzmu, a także utwory napisane współcześnie i jemu dedykowane. Arte dei Suonatori zarejestrowało i wydało nakładem renomowanych firm fonograficznych (m.in. BIS Records, Alpha, Channel Classics, Pentatone) 18 albumów płytowych, wyróżnionych przez międzynarodową krytykę muzyczną takimi nagrodami, jak Gramophone Award („Recording of the Year: Concerto” za Koncerty skrzypcowe „La Stravaganza” Vivaldiego, 2003), Diapason d’Or (Koncerty klawesynowe Johanna Go`rieda Müthela), Diapason 5 i Choc du Monde de la Musique (wielokrotnie), Luister 10, 10 de Répertoire, Classics Today, Classic CD, CD des Monats magazynu „TOCCATA-Alte Musik aktuell” (wielokrotnie), Monthly Choice oraz Editor’s Choice „BBC Music Magazine” (wielokrotnie), nagrody „Classic FM Magazine”, Prelude Classical Music Awards 2009 (The Best Orchestral CD za 12 Concerj grossi op. 6 Händla), Télérama ffff. Zespół intensywnie koncertuje w kraju, Europie oraz Ameryce Północnej i Azji. Utrwalił ponadto liczne nagrania dla wielu rozgłośni radiowych, m.in. dla BBC, Danmarks Radio (DR), SWR, Programu 2 Polskiego Radia oraz dokonał rejestracji telewizyjnych dla francuskiej stacji Mezzo, a także TVP3, TVP Kultura, TVP1. Od początku swej działalności orkiestra koncertowała z wieloma najważniejszymi postaciami światowej sceny muzyki dawnej. Od kilku lat zespół rozwija szczególnie satysfakcjonującą i owocną współpracę z Marcinem Świątkiewiczem jako solistą i dyrygentem. W sezonie koncertowym 2023-2024 Arte dei Suonatori obchodzi jubileusz 30-lecia powstania.
Julie Goussot, sopran
Urodzona w Tulonie (Francja) Julie Goussot jest absolwentką Konserwatorium w Lyonie (Francja), gdzie studiowała pod kierunkiem Briana Parsonsa. W 2018 roku otrzymała stypendium od Richard Wagner Circle w Lyonie, aby wziąć udział w Wagner Festspiele w Bayreuth. Stamtąd uczęszcza do Hochschule für Musik und Theater w Monachium (Niemcy) pod kierunkiem Andreasa Schmidta.
W latach 2019-2020 była członkiem Studia Operowego Opera National du Rhin (Strasburg, Francja). Śpiewała tam Drugą Nimfę w Rusałce Dvořáka, Vierte Blumenmädchen wParsifalu, Małgosię w Hänsel und Gretel Humperdincka, tytułową rolę we Friederike von Lehàra, tytułową rolę w Madame Chrysanthème Messagera i Clorindę w nowej produkcji Cenerentoliny.
Wygrała wiele konkursów: Concerto Theresia Competition, pierwszą Nachwuchspreis na Cesti International Competition (Innsbruck, Austria) i powróciła do Innsbrucka na Young Singers Project Barockoper Jung, wykonując rolę Axinii w Borysie Godounovie na festiwalu Innsbrucker Festwochen der Alten Musik 2021. W sierpniu 2021 roku na Międzynarodowym Konkursie w Marmande (Francja) zdobywa 3 różne nagrody: pierwszą nagrodę za operę, pierwszą nagrodę za melodię i nagrodę publiczności.
Śpiewa muzykę kameralną z pianistą Rodolphem Lospiedem, a podczas pierwszego lockdownu dołączyła do projektu "Opera Déconfiné" , którego celem jest ożywienie zapomnianego repertuaru.
Po dołączeniu do Opera Fuoco Opera Company, wcieliła się w Luise w Die Stumme Serenade Korngolda, Romildę w Xerxes Händla, Suzannę w Le Nozze di Figaro, Cintię w Il Pittor Parigino Cimarosy i Ilię wIdomeneo Mozarta.
Ostatnio Julie Goussot wcieliła się w rolę Mimi w Cyganerii w Opera Fuoco, Zunschlüpfer w Les Oiseaux w Opéra National du Rhin, Guadalenę i Manuelitę w La Périchole w Opéra-Comique w reżyserii Valérie Lesort, Fiordiligi w Cosi fan tutte w Opéra de Clermont-Ferrand i, podczas tournée z Opéra éclaté, Silvia w L'Isolata disabilata Haydna z Orchestre Theresia w Saintes, Pierwszą Damę w Czarodziejskim fle cie w Opéra National du Rhin, Drugą Nimfę w Rusałce w Opéra national de Bordeaux, Pierwszą Damę w Czarodziejskim fle cie z Orchester Nord w Clermont-Ferrand, głos Sokoła i Strażnika Bram Świątyni w Die Frau ohne Schatten Straussa w Théâtre du Capitole w Tuluzie, tytułową rolę w Madama Butterfly w Nuits lyriques w Marmande, kantatę Ino Telemanna pod dyrekcją M. Gestera.
Jej plany obejmują rolę Kupidyna w Orphée aux enfers w Capitole de Toulouse, Fiordiligi w Cosi fan Tutte z zespołem Opéra éclaté, Rosamundę Schuberta w Opéra de Montpellier, recital w Opéra d'Avignon.
Kościół pw. Ducha Świętego i Matki Bożej Bolesnej w Młodzawach Małych
Perła baroku w sercu Ponidzia
Monumentalna świątynia w Młodzawach, zaprojektowana przez Kacpra Bażankę, została ukończona w pierwszej połowie XVIII wieku, a prace wykończeniowe trwały do 1769 roku, kiedy ze starszego o ponad sto lat wcześniejszego kościoła przeniesiono obraz Matki Bożej Bolesnej, czczony tam od 1667 roku. To właśnie kult uznawanego za cudowny obrazu był przyczyną wzniesienia w niedużej miejscowości ogromnego kościoła. Fasada czerpie z architektury bazyliki z Loreto, a jednolite, późnobarokowe wnętrze uznawane jest za perłę baroku. Kościół był celem licznych pielgrzymek, czego dowodem są podpisy pątników wyryte na jego ścianach. Otoczono go murem z kaplicami Męki Pańskiej oraz zbudowano dzwonnicę w formie bramy prowadzącej na teren sanktuarium. Kościół wybrały jako miejsce spoczynku rody Myszkowskich i Wielkopolskich, władające dużą częścią Ponidzia. Tu pochowany został hrabia Aleksander Wielopolski, naczelnik rzędu cywilnego Królestwa Polskiego.
Program „Dorobek i potencjał"
Orkiestra Arte dei Suonatori, Steinar Granmo Nilsen (róg), Anna Krzyżak-Siarkowska (altówka), Aline Zylberajch (klawesyn)
Orkiestra Arte dei Suonatori, Steinar Granmo Nilsen (róg), Anna Krzyżak-Siarkowska (altówka), Aline Zylberajch (klawesyn)
Niezwykle oryginalna i bogata uczta dźwiękowa zachwyci Państwa różnorodnością brzmień i konfiguracji instrumentalnych. Jedną ze specjalności zespołu Arte dei Suonatori jest sięganie do mniej znanych źródeł kompozytorskich wybranej epoki zasługujących na ponowne odkrycie. Artyści konfrontują te dzieła ze współczesnymi im dokonaniami, zwracając w ten sposób należny im blask.
🕖godz. 17.00
🎫Bezpłatne wejściówki do pobrania tu
📍Muzeum Narodowe w Kielcach, Dawny Pałac Biskupów Krakowskich
Program
Arte dei Suonatori
30 lat temu muzycy orkiestry Arte dei Suonatori, założonej przez Ewę i Aureliusza Golińskich, inicjowali w Polsce praktykę wykonywania muzyki dawnych epok na historycznych instrumentach stając się jednym z czołowych polskich zespołów na europejskiej scenie muzycznej. Po latach wspólnych i indywidualnych doświadczeń poszukiwania artystyczne muzyków koncentrują się na nieustannym zgłębianiu sedna języka muzycznego kompozytorów minionych epok, co w połączeniu z historycznym instrumentarium doprowadziło do stworzenia stylu jednocześnie historycznego, nowoczesnego, jak i na wskroś indywidualnego. Ogromny repertuar Arte dei Suonatori to zbiór około 700 kompozycji, obejmujący dzieła powstałe od chwili wykształcenia się muzyki barokowej do wczesnego romantyzmu, a także utwory napisane współcześnie i jemu dedykowane. Arte dei Suonatori zarejestrowało i wydało nakładem renomowanych firm fonograficznych (m.in. BIS Records, Alpha, Channel Classics, Pentatone) 18 albumów płytowych, wyróżnionych przez międzynarodową krytykę muzyczną takimi nagrodami, jak Gramophone Award („Recording of the Year: Concerto” za Koncerty skrzypcowe „La Stravaganza” Vivaldiego, 2003), Diapason d’Or (Koncerty klawesynowe Johanna Go`rieda Müthela), Diapason 5 i Choc du Monde de la Musique (wielokrotnie), Luister 10, 10 de Répertoire, Classics Today, Classic CD, CD des Monats magazynu „TOCCATA-Alte Musik aktuell” (wielokrotnie), Monthly Choice oraz Editor’s Choice „BBC Music Magazine” (wielokrotnie), nagrody „Classic FM Magazine”, Prelude Classical Music Awards 2009 (The Best Orchestral CD za 12 Concerj grossi op. 6 Händla), Télérama ffff. Zespół intensywnie koncertuje w kraju, Europie oraz Ameryce Północnej i Azji. Utrwalił ponadto liczne nagrania dla wielu rozgłośni radiowych, m.in. dla BBC, Danmarks Radio (DR), SWR, Programu 2 Polskiego Radia oraz dokonał rejestracji telewizyjnych dla francuskiej stacji Mezzo, a także TVP3, TVP Kultura, TVP1. Od początku swej działalności orkiestra koncertowała z wieloma najważniejszymi postaciami światowej sceny muzyki dawnej. Od kilku lat zespół rozwija szczególnie satysfakcjonującą i owocną współpracę z Marcinem Świątkiewiczem jako solistą i dyrygentem. W sezonie koncertowym 2023-2024 Arte dei Suonatori obchodzi jubileusz 30-lecia powstania.
Steinar Granmo Nilsen
Profesor w Norweskiej Akademii Muzycznej w Oslo, gdzie prowadzi klasy waltorni i rogu naturalnego.
Dorastał w Trondheim i rozpoczął naukę muzyki w Konserwatorium Muzycznym w Trøndelagu pod kierunkiem Steina Villangera. Następnie studiował w Niemczech w Akademii Muzycznej we Freiburgu z Iforem Jamesem (waltornia) i Renée Allen (rogi naturalne). Ukończył swoje studia w Norweskiej Akademii Muzycznej, specjalizując się w muzyce kameralnej i solowej pod kierunkiem Frøydis Ree Wekre.
Repertuar Steinar Granmo Nilsena obejmuje muzykę barokową oraz współczesną. Realizuje się zarówno jako muzyk kameralny, jak i solista, gra na współczesnych i historycznych instrumentach blaszanych. Współpracował z wieloma czołowymi skandynawskimi zespołami barokowymi i jest stałym członkiem Oslo Chamber Academy.
W 1999 roku Steinar wziął udział w renomowanym Festival d'Art Lyrique w Aix-en-Provence we Francji z L'Académie Européenne de Musique, gdzie występował jako muzyk orkiestrowy, muzyk kameralny i solista – występy te przyniosły mu tytuł "instrumentalisty roku" w tym roku. W 2000 roku zdobył drugą nagrodę w Princess Astrid Music Award.
W 2012 roku nagrał Sonatę op. 17 Beethovena, w 2015 roku album "Wczesnoromantyczne Sonaty na Róg", a w 2020 roku "Róg w romantyzmie" w towarzystwie Kristin Fossheim, wszystkie dla wydawnictwa 2L. Dyskografia Steinara i Oslo Chamber Academy obejmuje takie tytuły, jak: "Beethoven", "Leipzig", "the first beauty", "Mozart", "Mozart/Danzi/Beethoven na fortepian i instrumenty dęte" i "Chanson et Danses", które ukazały się w LAWO Classics.
Anna Krzyżak-Siarkowska
Altowiolistka – solistka i kameralistka młodego pokolenia. Skupia się na wykonawstwie muzyki dawnej oraz muzyki nowej. Jest absolwentką uczelni muzycznych w Berlinie, Warszawie, Katowicach i Bydgoszczy. W latach 2016-2018 była muzykiem prestiżowej orkiestry LGT Young Soloists, z którą odbyła wiele tras koncertowych w Azji i Europie. Płyta „The Nordic Dream”, którą nagrała z tym zespołem była nominowana w trzech kategoriach konkursu OPUS Classic. Anna jest laureatką altówkowych konkursów międzynarodowych oraz stypendystką programu „Młoda Polska”, Ministra Kultury oraz Prezesa Rady Ministrów. W 2016 roku była uczestniczką Konkursu Młody Muzyk Roku. Doskonaliła swoje umiejętności gry pod okiem wybitnych muzyków takich jak, między innymi Pinchas Zukerman, Yuri Bashmet, Wolfgang Klos, Maxim Rysanov, Pierre Henri-Xuereb, Chiara Banchini czy Bernhard Forck. W 2021 roku prawykonywała skomponowany dla niej utwór „Exodus” na altówkę solo autorstwa Gaston Barthelemy. Anna regularnie występuje jako solistka i kameralistka, a na stałe związana jest z takimi zespołami jak Arte dei Suonatori, Polish Soloists oraz Theresia Orchestra, a także współpracuje z {oh!} Orkiestrą oraz Capellą Cracoviensis.
Aline Zylberajch-Gester
Absolwentka Konserwatorium National Supérieur de Musique w Paryżu, w klasie historii muzyki, analizy i klawesynu. Aline Zylberajch doskonaliła się jako klawesynistka pod kierunkiem słynnego Tona Koopmana w Amsterdamie.
Podczas trzyletniego pobytu w Stanach Zjednoczonych pracowała pod kierunkiem Johna Gibonsa na wydziale muzyki dawnej w New England Conservatory of Music w Bostonie, gdzie otrzymała dyplom mistrzowski - the Master of Music. Jej zainteresowania muzyką oraz instrumentami końca XVIII wieku w naturalny sposób poprowadziły ją ku grze na pianoforte. Jest wybitną znawcznią i popularyzatorem repertuaru pierwszych fortepianów, bogactwa ich wyjątkowego brzmienia.
Współpracuje z wybitnymi zespołami, takim jak les Musiciens du Louvre – Muzycy Luwru oraz z kameralnymi formacjami jak np. les Nièces de Rameau.
Jest członkiem zespołu Parlament Muzyczny w Strasbourgu. Działa jako ogromnie ceniony akompaniator wielu solistów, z którymi realizuje szeroki repertuar, także operowy i pieśniarski (Lieder), obok najrozmaitszych form instrumentalnych. Jako solistka klawesynistka posiada w swoim ogromnym repertuarze dzieła Byrda, Frescobaldiego, Frobergera, klawesynistów francuskich, D. Scarlattiego, J. S. Bacha i jego synów, Mozarta, Haydna i wielu mniej znanych kompozytorów.
Aline Zylberajch, której de facto nie trzeba przedstawiać koneserom muzyki dawnej. Wybitna francuska klawesynistka, pedagog, wykształciła pokolenie młodych adeptów sztuki gry na klawesynie, prowadzi kursy mistrzowskie w całej Europie, zrealizowała wiele nagrań, które otrzymały najwyższe nagrody międzynarodowej krytyki muzycznej (np złoty kamerton za Sonaty Scarlattiego)
Aline Zylberajch nagrywała dla radia w wielu krajach, brała także udział w ponad sześćdziesięciu projektach płytowych. Oto niektóre z nich:
Aline Zylberajch wykłada klawesyn w Konserwatorium i Akademii w Strasbourgu oraz dydaktykę w CNSM w Paryżu. Często prowadzi kursy mistrzowskie we Francji, Austrii, Hiszpanii, Polsce, Niemczech, Meksyku, USA, Japonii i Australii.
Jest współtwórcą stowarzyszenia „Clavecin en France”.
Muzeum Narodowe w Kielcach, Dawny Pałac Biskupów Krakowskich
Stolica potęgi biskupów krakowskich
Pałac w Kielcach jest najlepiej zachowaną w Polsce rezydencją magnacką z pierwszej połowy XVII wieku. Wzniósł ją bp. Jakub Zadzik w prywatnym mieście biskupów krakowskich. Projekt pałacu prawdopodobnie zlecił Giovanni Trevano. Pałac miał opowiadać o zasługach Zadzika w służbie państwu i Kościołowi. Na zewnątrz znajdują się jego liczne herby oraz rzeźby posłów szwedzkich i moskiewskich, z którymi negocjował. W środku unikatowe stropy ramowe zdobią obrazy z warsztatu Tomasza Dolabelli, ukazujące m.in. sąd nad Arianami, do których wygnania przyczynił się Zadzik. Także dekoracja Izby Stołowej Górnej, w której odbędą się koncerty naszego Festiwalu, jest szczegółowo przemyślana: ściany zdobi fryz z portretami biskupów krakowskich, a sufit strop belkowy z licznymi alegoriami, w tym na przykład wyobrażeniami wszystkich znanych naówczas kontynentów. Nad oknami znajdziemy portrety dwóch królów z dynastii Wazów oraz samego Zadzika i jego następcy: inicjator budowy nie doczekał bowiem jej ukończenia. Pałac pełni rolę siedziby Muzeum Narodowego w Kielcach.
The most ravishing things – muzyczne uniwersum Nicolasa Mattei
Theatrum Affectum (Szwajcaria): Andreas Böhlen (flet), Ayako Matsunaga (skrzypce), Pierre-Augustin Lay (wiolonczela), Takashi Watanabe (klawesyn)
Theatrum Affectum (Szwajcaria): Andreas Böhlen (flet), Ayako Matsunaga (skrzypce), Pierre-Augustin Lay (wiolonczela), Takashi Watanabe (klawesyn)
Niezwykły świat dźwiękowy skrzypka i kompozytora Nicolasa Matteis – Neapolitańczyka, który większość życia spędził w Londynie zdobywając sławę i prestiż. Historia zaś niesłusznie usunęła go nieco w cień Corellego. Matteis żyjąc bowiem z dala od dworu królewskiego wykuwał jedyną w swoim rodzaju, bardzo osobistą ścieżkę artystyczną: doskonale znając współczesną sobie brytyjską i francuską technikę kompozytorską wzbogacił ją o włoskiego `ducha`, co jest swoistym unikatem owych czasów: podobnie jak nieco później Bach – Matteis dokonuje mistrzowskiej syntezy stylów. Jego Ayres opatrzone licznymi, bardzo szczegółowymi komentarzami dotyczącymi ornamentacji, frazowania i innych elementów interpretacji stanowią bezcenne źródło wiedzy dla wykonawców.
Tak więc, rzecz jest o zachwycie! Włoska melodyka, brytyjska elegancja i francuska lekkość zapewnią Państwu przestrzeń nieporównywalnego z niczym piękna.
🕖godz. 19.00
🎫Bezpłatne wejściówki do pobrania tu
📍Muzeum Warmińskie w Lidzbarku Warmińskim, Dawny Zamek Biskupów Warmińskich
Program
Nicola Matteis (c.1646-c.1695) :
Theatrum Affectuum
Theatrum Affectuum, założone w Amsterdamie w 2003 roku, specjalizuje się w muzyce XVII i XVIII-wiecznych Włoch i Niemiec. Wykorzystując kombinację fletu prostego, jednego lub dwojga skrzypiec, wiolonczeli, lutni i klawesynu, zespół charakteryzuje się indywidualnym, energicznym i wnikliwym podejściem do kontrastujących afektów występujących w muzyce barokowej. W recenzjach prasowych interpretacje zespołu określane są jako głębokie i dowcipne. Włączanie improwizacji w różne style barokowe jest jedną z wyróżniających cech zespołu.
Grupa dużo koncertowała w Europie, wypracowując swój własny styl prezentacji. Członkowie Theatrum Affectuum regularnie występują z czołowymi zespołami barokowymi i klasycznymi, takimi jak Accademia Bizantina, Il Giardino Armonico, Concert de la Loge Olympique i Bach Collegium Japan. Pierwsza płyta zespołu La meraviglia parlante została przyjęta z dużym sukcesem w Europie, Japonii i Australii. Druga płyta CD „Most ravishing things” z utworami Nicoli Matteis ukazała się w 2015 roku nakładem niemieckiej wytwórni Aeolus i od tego czasu zebrała świetne międzynarodowe recenzje.
Theatrum Affectuum ma obecnie siedziby w Pawii we Włoszech i Bazylei w Szwajcarii.
Więcej informacji można znaleźć na stronie www.andreasboehlen.com.
Andreas Böhlen
Flecista i saksofonista jazzowy Andreas Böhlen koncentruje się zarówno na muzyce dawnej, jak i na jazzie. Interesuje się szczególnie różnymi stylami improwizacji renesansu, baroku i jazzu.
Andreas prowadzi własne zespoły Theatrum Affectuum, Ensemble alla mente, Andreas Böhlen Band i Crank, współpracował z różnymi innymi grupami i orkiestrami w Europie, takimi jak Residentie Orkest Den Haag, Capriccio Barockorchester, Bach Collegium Japan, Ensemble Arcimboldo i wielu innymi.
Urodzony w 1983 roku Andreas zaczął grać na flecie prostym w wieku sześciu lat, a kilka lat później zaczął grać na saksofonie altowym. Będąc uczniem szkoły średniej, Andreas pobierał lekcje w konserwatoriach w Bremie u Ulrike Petritzki i Kolonii u Günthera Höllera. Został laureatem międzynarodowych konkursów.
W latach 2003-2007 studiował w Konserwatorium w Amsterdamie grę na flecie prostym u Waltera van Hauwe i Paula Leenhoutsa oraz saksofon jazzowy u Jaspera Bloma i Ferdynanda Powela. Po uzyskaniu z wyróżnieniem tytułu wirtuoza fletu prostego Andreas studiował muzykologię na Uniwersytecie w Bolonii we Włoszech. Ukończył studia magisterskie w zakresie improwizacji muzyki dawnej z wyróżnieniem u Rudolfa Lutza oraz otrzymał tytuł magistra w klasie saksofonu jazzowego w 2011 roku u Domenica Landolf i Andy Scherrer.
Andreas pojawił się na kilku płytach CD jako lider (Telemann Tria i kwartety, sonaty Sammartini na flet prosty i basso continuo Vol.1/Vol.2, La meraviglia parlante, Rzeczy najbardziej zachwycające, Satyra Band, Airborne, Windgesang und Cruise) oraz jako członek zespołów w audycjach radiowych i telewizyjnych w Europie, USA, Japonii i Australii gdzie regularnie koncertuje.
Jest profesorem fletu prostego na Uniwersytecie Artystycznym w Zurychu w Szwajcarii oraz w Schola Cantorum w Bazylei w Szwajcarii.
Muzeum Warmińskie w Lidzbarku Warmińskim, Dawny Zamek Biskupów Warmińskich
Wspaniale zachowany zamek gotycki
XIV-wieczny Zamek w Lidzbarku Warmińskim należy do najcenniejszych i najlepiej zachowanych zabytków obronnej architektury gotyckiej w Polsce. Ta czworoboczna budowla z wieżyczkami nawiązywała swoją architekturą do krzyżackich domów konwentulanych. Dziedziniec z dwukondygacyjnymi krużgankami przypomina dziedziniec Zamku Królewskiego na Wawelu. We wschodnim skrztydle pierwszego piętra znajduje się Wielki Refektarz, gdzie eksponowane są zbiory sztuki średniowiecznej Warmii i Prus Krzyżackich. Tam odbędzie się festiwalowy koncert. Od II pokoju toruńskiego do 1795 lidzbarski zamek był nie tylko siedzibą biskupów warmińskich, ale także ważnym ośrodkiem kultury polskiej, dzięki takim osobom, jak: Jan Dantyszek, Marcin Kromer, Andrzej Batory, czy Ignacy Kraisicki, któremu zamek zawdzięcza piękne ogrody.
Francusko-polskie Trio Klawesynowe
Aline Zylberajch, Martin Gester, Marek Toporowski
Aline Zylberajch, Martin Gester, Marek Toporowski
Wspaniały program w najwspanialszym z miejsc, jakie można sobie wymarzyć dla jego wykonania w naszym Regionie. Szczyt kunsztu kompozytorskiego baroku, w dwóch różnych odsłonach – niemieckiej i francuskiej.
Niezwykły popis możliwości klawesynu, który to instrument z powodzeniem oferuje publiczności transkrypcję opery z jednej strony i orkiestrowego concerto grosso z drugiej.
Rzadka wreszcie w naszych stronach okazja do wysłuchania arcydzieła muzyki francuskiej jaką jest Apothèose de Corelli François Couperina w tak mistrzowskim wykonaniu.
Mamy nadzieję zachwycić Państwa zarówno w blaskiem i potęgą Bachowskich koncertów jak i ulotnym wdziękiem francuskich ornamentów.
🕖godz. 17.00
🎫Bezpłatne wejściówki do pobrania tu
📍Pałac Popielów w Kurozwękach
Program
Aline Zylberajch-Gester
Absolwentka Konserwatorium National Supérieur de Musique w Paryżu, w klasie historii muzyki, analizy i klawesynu. Aline Zylberajch doskonaliła się jako klawesynistka pod kierunkiem słynnego Tona Koopmana w Amsterdamie.
Podczas trzyletniego pobytu w Stanach Zjednoczonych pracowała pod kierunkiem Johna Gibonsa na wydziale muzyki dawnej w New England Conservatory of Music w Bostonie, gdzie otrzymała dyplom mistrzowski - the Master of Music. Jej zainteresowania muzyką oraz instrumentami końca XVIII wieku w naturalny sposób poprowadziły ją ku grze na pianoforte. Jest wybitną znawcznią i popularyzatorem repertuaru pierwszych fortepianów, bogactwa ich wyjątkowego brzmienia.
Współpracuje z wybitnymi zespołami, takim jak les Musiciens du Louvre – Muzycy Luwru oraz z kameralnymi formacjami jak np. les Nièces de Rameau.
Jest członkiem zespołu Parlament Muzyczny w Strasbourgu. Działa jako ogromnie ceniony akompaniator wielu solistów, z którymi realizuje szeroki repertuar, także operowy i pieśniarski (Lieder), obok najrozmaitszych form instrumentalnych. Jako solistka klawesynistka posiada w swoim ogromnym repertuarze dzieła Byrda, Frescobaldiego, Frobergera, klawesynistów francuskich, D. Scarlattiego, J. S. Bacha i jego synów, Mozarta, Haydna i wielu mniej znanych kompozytorów.
Aline Zylberajch, której de facto nie trzeba przedstawiać koneserom muzyki dawnej. Wybitna francuska klawesynistka, pedagog, wykształciła pokolenie młodych adeptów sztuki gry na klawesynie, prowadzi kursy mistrzowskie w całej Europie, zrealizowała wiele nagrań, które otrzymały najwyższe nagrody międzynarodowej krytyki muzycznej (np złoty kamerton za Sonaty Scarlattiego)
Aline Zylberajch nagrywała dla radia w wielu krajach, brała także udział w ponad sześćdziesięciu projektach płytowych. Oto niektóre z nich:
Aline Zylberajch wykłada klawesyn w Konserwatorium i Akademii w Strasbourgu oraz dydaktykę w CNSM w Paryżu. Często prowadzi kursy mistrzowskie we Francji, Austrii, Hiszpanii, Polsce, Niemczech, Meksyku, USA, Japonii i Australii.
Jest współtwórcą stowarzyszenia „Clavecin en France”.
Martin Gester
Francuski dyrygent, organista i klawesynista. Jego pierwsze doświadczenia muzyczne związane są ze śpiewem chóralnym. Następnie uczył się gry na organach i klawesynie otrzymując dyplomy Konserwatorium oraz Uniwersytetu w Strasbourgu zarówno w zakresie literatury, jak i praktyki obydwu instrumentów. Obecnie prowadzi badania muzykologiczne oraz działa jako koncertujący organista i klawesynista. Dyryguje również zespołami wokalno–instrumentalnymi prowadzi działalność pedagogiczną. Interesuje się szczególnie muzyką XVII i XVIII w.
W 1990 r. Martin Gester powołał do istnienia Le Parlement de Musique, aby wprowadzić w życie owoce swoich badań. Ten wokalno-instrumentalny zespół o elastycznym składzie szybko zaskarbił sobie międzynarodowe uznanie. Niezależnie od pracy z zespołem nad wiernym odtworzeniem dawnych praktyk wykonawczych Martin Gester koncertuje jako solista, a także, coraz częściej gościnnie jako dyrygent z wybitnymi zespołami, takimi jak The New York Collegium (koncerty muzyki francuskiej w Nowym Jorku i w Bostonie), the Nederlandse Bach Vereniging, Collegium Vocale Gent, La Chapelle Royale (w Paryżu), Musica Aeterna Bratislava, a także Orkiestra Sabaudzka. Jako dyrygent jest stałym gościem polskiej orkiestry barokowej Arte dei Suonatori, z którą wykonuje koncerty i oratoria kompozytorów od Muffata do Mozarta oraz realizuje nagrania radiowe i płytowe (dla BIS label: George Frideric Handel: 12 Concerti grossi Op. 6).
Niedawno Martin Gester rozpoczął długofalową współpracę z dwoma zespołami wokalnymi Les Pages et les Chantres de la Chapelle Royale de Versailles (Muzycy Kaplicy Królewskiej w Wersalu) i Maitrise de Bretagne (Kantorzy Bretanii), z którymi Le Parlement de Musique koncertuje wykonując wielkie francuskie motety oraz inne barokowe dzieła chóralne (Charpentier, Brossard, Gilles, Lalande, G. F. Handel, J. S. Bach) we Francji i na świecie. Wiele z tych koncertów nagrano dla firmy Opus 111 label i dla europejskich kanałów radiowo-telewizyjnych.
Martin Gester koncertuje jako solista i dyrygent zarówno w Europie, jak i na kontynentach Amerykańskim oraz Azjatyckim. Dokonał ok. 35 nagrań zespołowych i solistycznych, głównie dla firm Opus 111, Accord, Assai i Tempéraments-Radio France. Często są to pionierskie interpretacje mało znanych dzieł lub nowatorskie koncepcje tych znanych. Większość z nagrań została nagrodzona przez krytyków. Między innymi Office de Ténèbres, Pastorale, i Te Deum & Motets dla Ludwika XIV Charpentier’a, Wielkie Motety M.R. de Lalande, Lamentacje Alessandro Scarlatiego, Koncerty Organowe i Tilge Höchster BWV 1083 (transkrypcja GB Pergolesiego Stabat Mater) J. E. Bacha, La Conversione di Clodoveo Antonio Caldara, Vespers G. B. Bassaniego, niedawno odkryty rękopis Frobergera i najbardziej spektakularna anonimowa Pasja z Uppsala z 1667 r., która pobiła rekord liczby nagród we Francji w ostatnim dziesięcioleciu.
Martin Gester wykłada repertuar barokowy dla instrumentalistów i wokalistów Konserwatorium w Strasbourgu.
Regularnie prowadzi kursy mistrzowskie we Francji i za granicą (Studio Baroque de Versailles, Jeunes Voix du Rhin, Stanford University, Academia Mexicana de Musica Antigua itd.).
Jego interpretacje i wizje muzyczne podkreślają związki pomiędzy muzyką i takimi przestrzeniami jak retoryka, ruch, taniec, teatr, deklamacja i tradycja ustna.
W 2001 r. francuski Minister Kultury przyznał Martinowi Gesterowi Order Kawalera Sztuki i Literatury.
Marek Toporowski
Klawesynista,organista, pianista i dyrygent.
Marek Toporowski urodził się w Warszawie w 1964 roku. Wykłada klawesyn w Akademiach Muzycznych w Krakowie i Katowicach, a także klawesyn i organy w Konserwatorium Muzycznym Fryderyka Chopina w Warszawie.
Studiował u Leszka Kędrackiego, Aline Zylberajch i Boba van Asperena (klawesyn), Martina Gestera (basso continuo i muzyka kameralna) oraz Józefa Serafina i Daniela Rotha (organy).
Zdobył pierwszą nagrodę w I Ogólnopolskim Konkursie Klawesynowym im. Wandy Landowskiej, był także finalistą I Międzynarodowego Konkursu im. Wandy Landowskiej w 1994 roku.
Ze swoimi dwoma zespołami Marek Toporowski dokonał licznych nagrań dawnej muzyki polskiej, w tym takich dzieł jak opera Agatka Johanna Davida Hollanda, oratorium Christiani poenitentes ad sepulchrum Domini Jana Tomasza Żebrowskiego oraz muzyki sakralnej Grzegorza Gerwazego Gorczyckiego, Amando Ivančiča Józefa Zeidlera i Marcina Józefa Żebrowskiego.
Jako klawesynista dokonał pierwszego w historii nagrania Livre de clavecin Charlesa Nobleta. Jako organista ma za soba wiele nagrań na historycznych organach. Warto wspomnieć jego udział w projekcie dokumentalnym Orgeln in der Niederlausitz, czy pierwsze nagranie na organach Silbermanna w Oederan.
Za swoje najnowsze nagranie - sonatę tria organowego BWV 525-530 Bacha na historycznych organach Joachima Wagnera w Siedlcach (wersja z dodanymi instrumentami continuo) - otrzymał prestiżową nagrodę polskiego przemysłu fonograficznego Fryderyk (po raz piąty w karierze).
Marek Toporowski jest partnerem kameralnym wielu uznanych solistów. Jest również bardzo aktywny na polu ochrony dziedzictwa narodowego. W 2012 roku założył Fortepianarium - unikatową kolekcję zabytkowych instrumentów, które są eksponowane i wykorzystywane do celów koncertowych i dydaktycznych.
Pałac Popielów w Kurozwękach
Od zamku do pałacu
W dokumencie z 1400 roku wspomina się o zamku w Kurozwękach - castrum Curoswank, zbudowanym przez Poraitów herbu Róża. Kolejnymi właścicielami posiadłości były rody Kurozwęckich, Lanckorońskich, Sołtyków i Popielów, które wielokrotnie przebudowywały budowlę. W XVII wieku zamek przybrał formę dwuskrzydłowego pałacu, a na przełomie XVII/XVIII wieku powstały krużganki arkadowe. Obecny wygląd rezydencji nadał pałacowi przebudową z lat 1768-1772 Maciej Sołtyk, wojskowy i wojewoda sandomierski. Wtedy też urządzono salę balową, w której odbędzie się nasz koncert. W późniejszych latach dodano pawilony ogrodowe, będące ozdobą otaczającego pałac parku krajobrazowego. W 1944 roku rodzinę Popielów zmuszono do opuszczenia majątku. Przez lata PRL-u obiekt popadł w ruinę, z której wyprowadził go Jean Martin Popiel, który wraz z żoną Karen Sveny Jacobsen objął w 1991 roku odkupioną przez prawowitych właścicieli posiadłość.
Arcydzieła muzyki baroku
Paweł Wróbel (organy), Świętokrzyski Kwintet Blaszany: Zbigniew Pasieka (trąbka), Wojciech Wojciechowski (trąbka), Marcin Czajkowski (waltornia), Michał Dudkiewicz (pu- zon), Krzysztof Gajda (tuba)
Paweł Wróbel (organy), Świętokrzyski Kwintet Blaszany: Zbigniew Pasieka (trąbka), Wojciech Wojciechowski (trąbka), Marcin Czajkowski (waltornia), Michał Dudkiewicz (pu- zon), Krzysztof Gajda (tuba)
Bazylika Katedralna wybrzmi pełnymi blasku dźwiękami programu utrzymanego w konwencji brytyjskiego monumentalizmu: od Haendla, poprzez Clarke`a, aż do Stanleya usłyszymy pełne majestatu utwory, które czerpią źródło w procesjach anglikańskich uroczystości liturgicznych.
Wśród nich zarówno oryginalne utwory na skład instrumentów dętych blaszanych jak i transkrypcje, chociażby słynnego chóru `Halleluja` z `Mesjasza`.
Monumentalne formy zostały ciekawie przeplecione w programie kilkoma delikatnymi utworami o charakterze tańców (gawot i rondo) oraz wspaniałą, delikatną i dramatyczną zarazem Partitą e-moll Jana Sebastiana Bacha, która zostanie tu zagrana na organach solo.
🕖godz. 19.00
🎫Bezpłatne wejściówki do pobrania tu
📍 Bazylika katedralna w Kielcach
Program
Utwory na kwintet z organamiUtwory na kwintet
Paweł Wróbel
Pedagog, koncertujący organista i animator życia muzycznego.
Studiował pod kierunkiem prof. Andrzeja Chorosińskiego w Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina w Warszawie, prof. Jona Laukvika w Hochschule für Musik w Stuttgarcie (Niemcy) oraz prof. Gunthera Rosta
w Universität für Musik w Grazu (Austria). Stypendysta Keimyung Research Foundation Uniwersytetu w Daegu (Korea Południowa) w 2007 roku. W roku 2012 uzyskał stopień doktora sztuki muzycznej w Akademii Muzycznej im. I.J. Paderewskiego w Poznaniu, a w roku 2019 stopień doktora habilitowanego w Akademii Muzycznej im.
S. Moniuszki w Gdańsku.
Otrzymał nagrody podczas międzynarodowych konkursów organowych w Poznaniu (2005), Gdańsku (2006), Zurychu (2011), Miami (2012).
Brał udział w sesjach i kursach mistrzowskich z zakresu gry organowej, prowadzonych przez Ludgera Lohmanna, Bernharda Haasa, Gerharda Weinbergera, Wolfganga Zerera, Martina Sandera, Christopha Krummachera.
Jest autorem transkrypcji na organy, utworów klawesynowych, fortepianowych i orkiestrowych J.S. Bacha,
F. Chopina, P. Czajkowskiego, G. Fauré, F. Liszta, S. Prokofiewa, S. Rachmaninowa, J. Sibeliusa oraz
I. Strawińskiego. Jego autorskie transkrypcje organowe Funérailles S. 173/7 (2010), Walca zapomnianego nr 1 S. 215 (2017), Sonaty fortepianowej h-moll S. 178 (2019) F. Liszta oraz Après un rêve (2018) G. Fauré i Tańca wieszczki cukrowej (2018) z baletu Dziadek do orzechów P. Czajkowskiego ukazały się drukiem w wydawnictwie „Polihymnia” w Lublinie.
Paweł Wróbel ma w swym repertuarze komplet dzieł organowych J. Brahmsa, N. Bruhnsa, C. Francka,
R. Schumanna oraz wszystkie sonaty organowe A.G. Rittera.
Artysta w ramach swej działalności koncertowej występował w takich krajach jak: Anglia, Dania, Austria, Słowacja, Czechy, Niemcy, Rosja, Szwajcaria, Włochy, Węgry, Stany Zjednoczone oraz Polska, a także jest członkiem międzynarodowego stowarzyszenia organistów American Guild of Organists w Nowym Jorku.
W roku 2019 na organach Bazyliki Miłosierdzia Bożego w Krakowie-Łagiewnikach, Paweł Wróbel dokonał nagrania utworów organowych polskiego kompozytora Aleksandra Karczyńskiego – płyta, wydana przez wydawnictwo „Ars Sonora” z Łodzi, stanowi pierwszą rejestrację fonograficzną tychże utworów. Natomiast publikacja nutowa zawierająca wydane pod jego edycją 3 Preludia i fugi op. 5 Aleksandra Karczyńskiego, które zostały opublikowane w wydawnictwie Polihymnia w Lublinie, jest pierwszym wydaniem nutowym tychże kompozycji na podstawie rękopisu znajdującego się w Bibliotece Narodowej w Warszawie.
Paweł Wróbel - razem z ks. Michałem Olejarczykiem - pełni funkcję dyrektora artystycznego Międzynarodowego Festiwalu Muzyki Organowej i Kameralnej w Bazylice Katedralnej w Kielcach; brał także udział w projekcie przebudowy katedralnych organów (Bracia Rieger, 1912) przez firmę organmistrzowską „Zych”
z Wołomina, oraz dokonał nagrania płyty wydanej przez wydawnictwo „Jedność” z Kielc.
Współpracował z Uniwersytetem A. Mickiewicza w Poznaniu oraz Uniwersytetem J. Długosza w Częstochowie, obecnie wykładowca w Diecezjalnym Studium Organistowskim oraz Zespole Państwowych Szkół Muzycznych im. Ludomira Różyckiego w Kielcach. W roku 2022 otrzymał stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego
w Warszawie, w ramach którego realizuje projekt „Zapomniana polska muzyka organowa kompozytorów XX w.”, na który składa się; publikacja nutowa 5 Fug op. 35 Aleksandra Karczyńskiego opublikowana w wydawnictwie „Polihymnia” w Lublinie, a także płyta wydana przez wydawnictwo „Ars Sonora” z Łodzi, zawierająca utwory następujących kompozytorów: Walerian Styś, Franciszek Przystał, Bolesław Wallek Walewski, Kazimierz Garbusiński.
Świętokrzyski Kwintet Blaszany
Zespół, który tworzą muzycy na co dzień pracujący
w Filharmonii Świętokrzyskiej im. Oskara Kolberga w Kielcach.
Od 2001 roku zespół z powodzeniem koncertuje w kraju i za granicą. Cel jaki założyli sobie muzycy ŚKB to propagowanie wśród szerokiej rzeszy słuchaczy muzyki poważnej jak
i rozrywkowej. Współbrzmienie pięciu instrumentów dętych blaszanych daje niepowtarzalne doznania w czasie koncertów, zaś bogaty repertuar zespołu pozwala na dotarcie do szerokiego grona słuchaczy. Artyści otrzymali prestiżową nagrodę marszałka województwa za osiągnięcia w dziedzinie twórczości artystycznej, upowszechniania i ochrony dziedzictwa narodowego. Muzycy mogą się pochwalić wieloma fantastycznymi koncertami oraz nagraną płytą, której premiera odbyła się w 2016 roku.
Zbigniew Pasieka
- trębacz, solista Filharmonii Świętokrzyskiej oraz nauczyciel w klasie trąbki w Zespole Państwowych Szkół Muzycznych w Kielcach. Pomysłodawca
i inicjator Świętokrzyskiego Kwintetu Blaszanego, który spełnia poczucie wartości
i symbiozy w zespole. "Muzyka w gronie przyjaciół nie zastąpi niczego " - mawia artysta.
Wojciech Wojciechowski -
Absolwent akademii muzycznej
w Krakowie. Trębacz Filharmonii Świętokrzyskiej,
pedagog Szkoły Muzycznej im. Krzysztofa Pendereckiego w Busku Zdroju. W wolnych
chwilach lubi pograć na gitarze basowej i tubie oraz "wyczarować" pyszne danie.
Lubi zgłębiać tematykę medycyny naturalnej.
Marcin Czajkowski-
Przygodę z muzyką rozpoczął w Zamościu.
Swoje umiejętności doskonalił w Akademii Muzycznej w Łodzi, po ukończeniu której rozpoczął pracę w Filharmonii Świętokrzyskiej na stanowisku muzyka waltornisty.
Pracę artystyczną łączy z pracą pedagogiczną w Zespole Państwowych Szkół Muzycznych
w Kielcach, gdzie jest nauczycielem klasy waltorni. Jego pasją są zegary i motocykle, a jazda na nich jest dla niego czystą przyjemnością.
Michał Dudkiewicz-
puzonista, urodzony kielczanin, w Kielcach rozpoczął znajomość z piękną „Panią Muzyką”. Absolwent Akademii Muzycznej w Krakowie. Od 2001 roku pierwszy puzonista i solista Filharmonii Świętokrzyskiej w Kielcach. Od wielu lat zaszczepia swoją pasją młodzież
z Włoszczowy, gdzie mieszka i pracuje prowadząc Młodzieżową Orkiestrę Dętą oraz Big Band Włoszczowa.
Krzysztof Gajda -
pochodzący z Jastrzębia-Zdrój. Absolwent Akademii Muzycznej w Krakowie. Od 2007 roku tubista Filharmonii Świętokrzyskiej w Kielcach. Prowadzi również pracę pedagogiczną
w ZPSM w Kielcach oraz Szkole Muzycznej w Pińczowie wykładając młodym adeptom tajniki gry na tubie.
Bazylika katedralna w Kielcach
Świadectwo wiary wielu pokoleń
Pierwszy kościół na dzisiejszym wzgórzu zamkowym ufundował bp. krakowski Gedko w 1171 roku. Świątynia stanowiła przez wieki centrum życia duchowego kielczan, a jako kolegiata była miejscem modlitwy zespołu duchownych tworzących kapitułę kielecką. Fundacje kolejnych biskupów Kieleckich - właścicieli Kielc, oraz kanoników, powodowały liczne przebudowy. Dziś świątynia jest trójnawową bazyliką o barokowym charakterze. Neobarokowa fasada jest wynikiem przebudowy w XIX wieku, wtedy też powstała obecna malatura na ścianach wewnątrz kościoła. Wciąż można odkrywać ślady długiej historii tego centrum modlitwy miasta i regionu: prezbiterium zbudowane jest z ciosów romańskich, pochodzących z pierwotnej świątyni, w środku znajdziemy ołtarze i nagrobki z kolejnych epok. Po utworzeniu diecezji kieleckiej kolegiata stała się katedrą, a od 1971 roku cieszy się tytułem bazyliki mniejszej.
The most ravishing things – muzyczne uniwersum Nicolasa Mattei
Theatrum Affectum (Szwajcaria): Andreas Böhlen (flet), Ayako Matsunaga (skrzypce), Pierre-Augustin Lay (wiolonczela), Takashi Watanabe (klawesyn)
Theatrum Affectum (Szwajcaria): Andreas Böhlen (flet), Ayako Matsunaga (skrzypce), Pierre-Augustin Lay (wiolonczela), Takashi Watanabe (klawesyn)
Niezwykły świat dźwiękowy skrzypka i kompozytora Nicolasa Matteis – Neapolitańczyka, który większość życia spędził w Londynie zdobywając sławę i prestiż. Historia zaś niesłusznie usunęła go nieco w cień Corellego. Matteis żyjąc bowiem z dala od dworu królewskiego wykuwał jedyną w swoim rodzaju, bardzo osobistą ścieżkę artystyczną: doskonale znając współczesną sobie brytyjską i francuską technikę kompozytorską wzbogacił ją o włoskiego `ducha`, co jest swoistym unikatem owych czasów: podobnie jak nieco później Bach – Matteis dokonuje mistrzowskiej syntezy stylów. Jego Ayres opatrzone licznymi, bardzo szczegółowymi komentarzami dotyczącymi ornamentacji, frazowania i innych elementów interpretacji stanowią bezcenne źródło wiedzy dla wykonawców.
Tak więc, rzecz jest o zachwycie! Włoska melodyka, brytyjska elegancja i francuska lekkość zapewnią Państwu przestrzeń nieporównywalnego z niczym piękna.
🕖godz. 20.00
🎫Bezpłatne wejściówki do pobrania tu
📍Bazylika Konkatedralna Św. Jakuba Apostoła w Olsztynie
Program
Nicola Matteis (c.1646-c.1695) :Andreas Böhlen
Flecista i saksofonista jazzowy Andreas Böhlen koncentruje się zarówno na muzyce dawnej, jak i na jazzie. Interesuje się szczególnie różnymi stylami improwizacji renesansu, baroku i jazzu.
Andreas prowadzi własne zespoły Theatrum Affectuum, Ensemble alla mente, Andreas Böhlen Band i Crank, współpracował z różnymi innymi grupami i orkiestrami w Europie, takimi jak Residentie Orkest Den Haag, Capriccio Barockorchester, Bach Collegium Japan, Ensemble Arcimboldo i wielu innymi.
Urodzony w 1983 roku Andreas zaczął grać na flecie prostym w wieku sześciu lat, a kilka lat później zaczął grać na saksofonie altowym. Będąc uczniem szkoły średniej, Andreas pobierał lekcje w konserwatoriach w Bremie u Ulrike Petritzki i Kolonii u Günthera Höllera. Został laureatem międzynarodowych konkursów.
W latach 2003-2007 studiował w Konserwatorium w Amsterdamie grę na flecie prostym u Waltera van Hauwe i Paula Leenhoutsa oraz saksofon jazzowy u Jaspera Bloma i Ferdynanda Powela. Po uzyskaniu z wyróżnieniem tytułu wirtuoza fletu prostego Andreas studiował muzykologię na Uniwersytecie w Bolonii we Włoszech. Ukończył studia magisterskie w zakresie improwizacji muzyki dawnej z wyróżnieniem u Rudolfa Lutza oraz otrzymał tytuł magistra w klasie saksofonu jazzowego w 2011 roku u Domenica Landolf i Andy Scherrer.
Andreas pojawił się na kilku płytach CD jako lider (Telemann Tria i kwartety, sonaty Sammartini na flet prosty i basso continuo Vol.1/Vol.2, La meraviglia parlante, Rzeczy najbardziej zachwycające, Satyra Band, Airborne, Windgesang und Cruise) oraz jako członek zespołów w audycjach radiowych i telewizyjnych w Europie, USA, Japonii i Australii gdzie regularnie koncertuje.
Jest profesorem fletu prostego na Uniwersytecie Artystycznym w Zurychu w Szwajcarii oraz w Schola Cantorum w Bazylei w Szwajcarii.
Theatrum Affectuum
Theatrum Affectuum, założone w Amsterdamie w 2003 roku, specjalizuje się w muzyce XVII i XVIII-wiecznych Włoch i Niemiec. Wykorzystując kombinację fletu prostego, jednego lub dwojga skrzypiec, wiolonczeli, lutni i klawesynu, zespół charakteryzuje się indywidualnym, energicznym i wnikliwym podejściem do kontrastujących afektów występujących w muzyce barokowej. W recenzjach prasowych interpretacje zespołu określane są jako głębokie i dowcipne. Włączanie improwizacji w różne style barokowe jest jedną z wyróżniających cech zespołu.
Grupa dużo koncertowała w Europie, wypracowując swój własny styl prezentacji. Członkowie Theatrum Affectuum regularnie występują z czołowymi zespołami barokowymi i klasycznymi, takimi jak Accademia Bizantina, Il Giardino Armonico, Concert de la Loge Olympique i Bach Collegium Japan. Pierwsza płyta zespołu La meraviglia parlante została przyjęta z dużym sukcesem w Europie, Japonii i Australii. Druga płyta CD „Most ravishing things” z utworami Nicoli Matteis ukazała się w 2015 roku nakładem niemieckiej wytwórni Aeolus i od tego czasu zebrała świetne międzynarodowe recenzje.
Theatrum Affectuum ma obecnie siedziby w Pawii we Włoszech i Bazylei w Szwajcarii.
Więcej informacji można znaleźć na stronie www.andreasboehlen.com.
Bazylika Konkatedralna św. Jakuba Apostoła w Olsztynie
Świadek polskości Warmii
Bazylika została wzniesiona wraz z powstaniem z miasta, z końcem XIV wieku. Po wielu przebudowach obecne wnętrze świątyni wieńczą dwa rodzaje sklepień: nawę główną sklepienie sieciowe, natomiast dwie nawet boczne – sklepienie kryształowe. Pożary i zniszczenia doprowadziły do utraty oryginalnego wystroju, jednak wnętrze wypełnione wielobarwnym światłem witraży pełnej gotyckiej harmonii. Na przełomie XIX i XX wieku w kościele funkcję organisty pełnił Feliks Nowowiejski, wybitny kompozytor. W kościele znajdują się relikwie Świętego Wojciecha, które do Olsztyna trafiły prosto z Gniezna.
Koncert uczestników Akademii Kielcensis
Uczestnicy tygodniowych warsztatów gry na instrumentach dawnych, odbywających się w czasie trwania Festiwalu w klasztorze na Karczówce.
Uczestnicy tygodniowych warsztatów gry na instrumentach dawnych, odbywających się w czasie trwania Festiwalu w klasztorze na Karczówce.
Academia Kielcensis jest przeszczepieniem na teren Polski francusko-angielskiego doświadczenia. Zgodnie z metodą stosowaną przez J.E.Gardinera w Londynie, przy każdym pulpicie orkiestrowym zasiada mistrz i uczeń: razem przygotowują wspólne wykonanie wybranych utworów.
Każdy z uczniów ma lekcje indywidualne, zarówno ze swojego instrumentu jak w zespołach kameralnych. Owoce swojej pracy prezentują podczas uroczystego koncertu finałowego.
🕖godz. 16.00
🎫Wstęp wolny
📍Kościół akademicki pw. św. Jana Pawła II w Kielcach
Kościół akademicki pw. św. Jana Pawła II w Kielcach
Szlachetna prostota
W XVIII wieku, z inicjatywy bp. krakowskiego Konstantego Felicjana Szaniawskiego, powstały nowe budynki kościelne na kieleckim wzgórzu zamkowym, w tym seminarium duchowne i wikariat: dom wikariuszy kanoników kieleckich. Budynek ten istniał do lat 80-tych dwudziestego wieku, kiedy na jego miejscu zbudowano dom parafialny parafii katedralnej z kaplicą pod wezwaniem Nawiedzenia Matki Bożej. W 2013 roku kaplica została gruntownie wyremontowana, stając się kościołem akademickim pw. św. Jana Pawła II. Projektant Janusz Sobczyk stworzył wnętrze zachwycające prostotą. Dominantą jest duży krzyż odwzorowujący słynny krzyż pastoralny używany przez patrona kościoła. Krzyż umieszczono na tle tafli marmuru, które, podświetlane od tyłu, przyczyniają się do mistycznego charakteru wnętrza. Wokół kościoła gromadzą się liczne wspólnoty i grupy, współtworzące Centrum Duszpasterskie Wesoła54.
Polacca Trionfante / Bach – Haendel. Arie i ansamble w stylu polskim.
Polska Opera Królewska
Polska Opera Królewska
Johann Adolph Scheibe, XVIII-wieczny teoretyk i kompozytor, wśród narodowych stylów europejskich wymieniał styl polski jako czwarty – obok włoskiego, francuskiego i niemieckiego, wskazując tym samym na jego wysoką rangę. W sposób szczególny propagowany przez Georga Philippa Telemanna, znajduje on odzwierciedlenie także w dziełach największych mistrzów baroku – Johanna Sebastiana Bacha i Georga Friedricha Haendla.
W twórczości Johanna Sebastiana Bacha rytm poloneza stanowi symbol władzy – zarówno tej
ziemskiej, jak i boskiej. Stąd też arie i ansamble z kantat kościelnych, w których sławiona jest
moc Najwyższego, nieraz utrzymane są w charakterze polskiego tańca. Jednym z
doskonalszych tego przykładów jest uroczysty chór Ehre sei dir, Gott, gesungen ze słynnego
Weihnachts-Oratorium, który zabrzmi w finale koncertu.
Również Georg Friedrich Haendel dostrzegał potencjał muzycznego idiomu rodem z Rzeczypospolitej, o czym świadczy włączenie wyrafinowanego poloneza jako czwartej części Concerto grosso op. 6 nr 3 (HWV 321). Charakterystyczną rytmikę i trójdzielne metrum polskiego tańca Haendel wykorzystuje także w swoich operach, w różnorodnych kontekstach. W arii Oronta Ma non s’aspetti z II aktu Floridante cechy te podkreślają wzburzenie, w Ariodante znajdujemy je w ustępie wyrażającym rozpacz (Scherza infida), zaś w Partenope pobrzmiewają w miłosnym wyznaniu (Voglio amare insin ch’io moro).
Marta Dziewanowska-Pachowska
🕖godz. 17.00
🎫Bezpłatne wejściówki do pobrania tu
📍Muzeum Narodowe w Kielcach, Dawny Pałac Biskupów Krakowskich
Program
Wykonawcy
Zespół Instrumentów Dawnych Polskiej Opery Królewskiej Capella Regia Polona
Zespół Instrumentów Dawnych Polskiej Opery Królewskiej Capella Regia Polona został powołany we wrześniu 2018. Repertuar zespołu obejmuje muzykę polskiego i europejskiego baroku – dzieła oratoryjno-kantatowe, opery i muzykę instrumentalną. W skład zespołu wchodzą młodzi i utalentowani instrumentaliści specjalizujący się w wykonawstwie muzyki dawnej, grający na instrumentach z epoki lub ich kopiach. Muzycy współpracują zarówno z najlepszymi polskimi, jak i zagranicznymi zespołami. Funkcję kierownika muzycznego zespołu pełni klawesynista – Krzysztof Garstka.
.
Karol Kozłowski
Tenor
Absolwent Wydziału Wokalno-Aktorskiego Akademii Muzycznej w Gdańsku w klasie dra Stanisława Daniela Kotlińskiego (dyplom z wyróżnieniem) oraz Wydziału Rzeźby warszawskiej ASP. Otrzymał II nagrodę na Międzynarodowym Konkursie Wokalnym Hariclea Darclèe, 2005. Nominowany do Paszportu Polityki 2013 w kategorii: muzyka poważna oraz, wraz z pianistką Jolantą Pawlik, do nagrody Fryderyk 2013 w kategorii muzyka kameralna.
W latach 2007-2009 był solistą Opery Wrocławskiej, w której zadebiutował jako Alfred w Zemście Nietoperza Straussa i gdzie wykonywał również partie: Tamina w Czarodziejskim flecie Mozarta, Almavivy w Cyruliku sewilskim Rossiniego, Cassia w Otellu Verdiego i Archanioła w Raju utraconym Pendereckiego. Występował na scenach m. in.: wersalskiego Théâtre Montansier, Łotewskiej Opery Narodowej w Rydze, Staatstheater am Gärtnerplatz w Monachium i Opery Kijowskiej. Od 2009 jest związany z Teatrem Wielkim - Operą Narodową, gdzie występował jako Vitellozzo w Lukrecji Borgii Donizettiego, Misaił w Borysie Godunowie Musorgskiego, Damazy w Strasznym dworze Moniuszki, Młody sługa w Elektrze Straussa, Kudriasz w Katii Kabanowej Janáčka, Edrisi w Królu Rogerze Szymanowskiego, Goro w Madame Butterfly Pucciniego i Nauczyciel tańca i Latarnik w Manon Lescaut Pucciniego oraz jako Ksiądz Mignon w Diabłach z Loudun Pendereckiego.
Od 2010 występuje jako solista z zespołem muzyki dawnej Capella Cracoviensis. Występował pod batutą m. in. Fabia Bonizzoniego, Andreasa Speringa, Andrew Parrotta, Konrada Junghänela, Kaia Wessela, Christophe’a Rousseta i Jana Tomasza Współpracuje z większością polskich zespołów, wykonujących muzykę barokową na instrumentach historycznych m.in. z Wrocławską Orkiestrą Barokową a także z {oh!} Orkiestrą Historyczną, Musicae Antiquae Collegium Varsoviense, Il Giardino d’Amore i Arte dei Suonatori.
Jakub Burzyński
Śpiewak (kontratenor), teoretyk muzyki i dyrygent.
W 1998 roku założył zespół La Tempesta, z którym regularnie koncertuje i nagrywa repertuar XVI-XIX wieku. Jako solista wykonywał główne i drugoplanowe role w operach Charpentiera, Purcella, Vivaldiego, Haendla, Myslivečka, Mozarta, Krauzego i Zycha. Dokonał nagrania ponad dwudziestu CD dla wytwórni BIS, ARTS, DIVOX, NAXOS, MUSICON oraz DUX. Album Vespers of Sorrow z kompozycjami A. Vivaldiego został okrzyknięty Nagraniem Roku przez portal Music Web International, a jego fragmenty wykorzystane jako ścieżka dźwiękowa do nagrodzonego na festiwalu w Cannes francuskiego filmu DIVINES. Jakub Burzyński jest kierownikiem artystycznym Festiwalu Muzycznego Barok w Radości, wieloletnim wykładowcą Letniej Szkoły w Kelč, Holešovie, Valticach i Broumovie (Czechy), kierownikiem artystycznym Międzynarodowej Letniej Szkoły Muzyki Dawnej Schloss Scharfeneck oraz stałym prelegentem Festiwalu Cichej Muzyki w Toruniu. W 2019 roku został nominowany do prestiżowej nagrody OPUS KLASSIK w kategorii Dyrygent Roku.
.
Muzeum Narodowe w Kielcach, Dawny Pałac Biskupów Krakowskich
Stolica potęgi biskupów krakowskich
Pałac w Kielcach jest najlepiej zachowaną w Polsce rezydencją magnacką z pierwszej połowy XVII wieku. Wzniósł ją bp. Jakub Zadzik w prywatnym mieście biskupów krakowskich. Projekt pałacu prawdopodobnie zlecił Giovanni Trevano. Pałac miał opowiadać o zasługach Zadzika w służbie państwu i Kościołowi. Na zewnątrz znajdują się jego liczne herby oraz rzeźby posłów szwedzkich i moskiewskich, z którymi negocjował. W środku unikatowe stropy ramowe zdobią obrazy z warsztatu Tomasza Dolabelli, ukazujące m.in. sąd nad Arianami, do których wygnania przyczynił się Zadzik. Także dekoracja Izby Stołowej Górnej, w której odbędą się koncerty naszego Festiwalu, jest szczegółowo przemyślana: ściany zdobi fryz z portretami biskupów krakowskich, a sufit strop belkowy z licznymi alegoriami, w tym na przykład wyobrażeniami wszystkich znanych naówczas kontynentów. Nad oknami znajdziemy portrety dwóch królów z dynastii Wazów oraz samego Zadzika i jego następcy: inicjator budowy nie doczekał bowiem jej ukończenia. Pałac pełni rolę siedziby Muzeum Narodowego w Kielcach.
Polacca Trionfante / Bach – Haendel. Arie i ansamble w stylu polskim.
Polska Opera Królewska
Koncert jubileuszowy, przez który chcemy
podziękować wszystkim, bez których nasz Festiwal nie mógłby się odbywać, a nasza Fundacja
rozwijać: władzom , sponsorom, darczyńcom, współorganizatorom, wolontariuszom.
Polska Opera Królewska
Koncert jubileuszowy, przez który chcemy podziękować wszystkim, bez których nasz Festiwal nie mógłby się odbywać, a nasza Fundacja rozwijać: władzom , sponsorom, darczyńcom, współorganizatorom, wolontariuszom.
Johann Adolph Scheibe, XVIII-wieczny teoretyk i kompozytor, wśród narodowych stylów europejskich wymieniał styl polski jako czwarty – obok włoskiego, francuskiego i niemieckiego, wskazując tym samym na jego wysoką rangę. W sposób szczególny propagowany przez Georga Philippa Telemanna, znajduje on odzwierciedlenie także w dziełach największych mistrzów baroku – Johanna Sebastiana Bacha i Georga Friedricha Haendla.
W twórczości Johanna Sebastiana Bacha rytm poloneza stanowi symbol władzy – zarówno tej
ziemskiej, jak i boskiej. Stąd też arie i ansamble z kantat kościelnych, w których sławiona jest
moc Najwyższego, nieraz utrzymane są w charakterze polskiego tańca. Jednym z
doskonalszych tego przykładów jest uroczysty chór Ehre sei dir, Gott, gesungen ze słynnego
Weihnachts-Oratorium, który zabrzmi w finale koncertu.
Również Georg Friedrich Haendel dostrzegał potencjał muzycznego idiomu rodem z Rzeczypospolitej, o czym świadczy włączenie wyrafinowanego poloneza jako czwartej części Concerto grosso op. 6 nr 3 (HWV 321). Charakterystyczną rytmikę i trójdzielne metrum polskiego tańca Haendel wykorzystuje także w swoich operach, w różnorodnych kontekstach. W arii Oronta Ma non s’aspetti z II aktu Floridante cechy te podkreślają wzburzenie, w Ariodante znajdujemy je w ustępie wyrażającym rozpacz (Scherza infida), zaś w Partenope pobrzmiewają w miłosnym wyznaniu (Voglio amare insin ch’io moro).
Marta Dziewanowska-Pachowska
Marta Dziewanowska-Pachowska
🕖godz. 17.00
🎫Bezpłatne wejściówki będą dostępne od 20 sierpnia
📍 Zamek Królewski w Warszawie, Sala Wielka
Program
Wykonawcy
Zespół Instrumentów Dawnych Polskiej Opery Królewskiej Capella Regia Polona
Zespół Instrumentów Dawnych Polskiej Opery Królewskiej Capella Regia Polona został powołany we wrześniu 2018. Repertuar zespołu obejmuje muzykę polskiego i europejskiego baroku – dzieła oratoryjno-kantatowe, opery i muzykę instrumentalną. W skład zespołu wchodzą młodzi i utalentowani instrumentaliści specjalizujący się w wykonawstwie muzyki dawnej, grający na instrumentach z epoki lub ich kopiach. Muzycy współpracują zarówno z najlepszymi polskimi, jak i zagranicznymi zespołami. Funkcję kierownika muzycznego zespołu pełni klawesynista – Krzysztof Garstka.
Karol Kozłowski
Tenor
Absolwent Wydziału Wokalno-Aktorskiego Akademii Muzycznej w Gdańsku w klasie dra Stanisława Daniela Kotlińskiego (dyplom z wyróżnieniem) oraz Wydziału Rzeźby warszawskiej ASP. Otrzymał II nagrodę na Międzynarodowym Konkursie Wokalnym Hariclea Darclèe, 2005. Nominowany do Paszportu Polityki 2013 w kategorii: muzyka poważna oraz, wraz z pianistką Jolantą Pawlik, do nagrody Fryderyk 2013 w kategorii muzyka kameralna.
W latach 2007-2009 był solistą Opery Wrocławskiej, w której zadebiutował jako Alfred w Zemście Nietoperza Straussa i gdzie wykonywał również partie: Tamina w Czarodziejskim flecie Mozarta, Almavivy w Cyruliku sewilskim Rossiniego, Cassia w Otellu Verdiego i Archanioła w Raju utraconym Pendereckiego. Występował na scenach m. in.: wersalskiego Théâtre Montansier, Łotewskiej Opery Narodowej w Rydze, Staatstheater am Gärtnerplatz w Monachium i Opery Kijowskiej. Od 2009 jest związany z Teatrem Wielkim - Operą Narodową, gdzie występował jako Vitellozzo w Lukrecji Borgii Donizettiego, Misaił w Borysie Godunowie Musorgskiego, Damazy w Strasznym dworze Moniuszki, Młody sługa w Elektrze Straussa, Kudriasz w Katii Kabanowej Janáčka, Edrisi w Królu Rogerze Szymanowskiego, Goro w Madame Butterfly Pucciniego i Nauczyciel tańca i Latarnik w Manon Lescaut Pucciniego oraz jako Ksiądz Mignon w Diabłach z Loudun Pendereckiego.
Od 2010 występuje jako solista z zespołem muzyki dawnej Capella Cracoviensis. Występował pod batutą m. in. Fabia Bonizzoniego, Andreasa Speringa, Andrew Parrotta, Konrada Junghänela, Kaia Wessela, Christophe’a Rousseta i Jana Tomasza Współpracuje z większością polskich zespołów, wykonujących muzykę barokową na instrumentach historycznych m.in. z Wrocławską Orkiestrą Barokową a także z {oh!} Orkiestrą Historyczną, Musicae Antiquae Collegium Varsoviense, Il Giardino d’Amore i Arte dei Suonatori.
Jakub Burzyński
Śpiewak (kontratenor), teoretyk muzyki i dyrygent.
W 1998 roku założył zespół La Tempesta, z którym regularnie koncertuje i nagrywa repertuar XVI-XIX wieku. Jako solista wykonywał główne i drugoplanowe role w operach Charpentiera, Purcella, Vivaldiego, Haendla, Myslivečka, Mozarta, Krauzego i Zycha. Dokonał nagrania ponad dwudziestu CD dla wytwórni BIS, ARTS, DIVOX, NAXOS, MUSICON oraz DUX. Album Vespers of Sorrow z kompozycjami A. Vivaldiego został okrzyknięty Nagraniem Roku przez portal Music Web International, a jego fragmenty wykorzystane jako ścieżka dźwiękowa do nagrodzonego na festiwalu w Cannes francuskiego filmu DIVINES. Jakub Burzyński jest kierownikiem artystycznym Festiwalu Muzycznego Barok w Radości, wieloletnim wykładowcą Letniej Szkoły w Kelč, Holešovie, Valticach i Broumovie (Czechy), kierownikiem artystycznym Międzynarodowej Letniej Szkoły Muzyki Dawnej Schloss Scharfeneck oraz stałym prelegentem Festiwalu Cichej Muzyki w Toruniu. W 2019 roku został nominowany do prestiżowej nagrody OPUS KLASSIK w kategorii Dyrygent Roku.
Zamek Króleski w Warszawie
Siedziba polskich monarchów
Zamek Królewski w Warszawie to jeden z najważniejszych zabytków stolicy Polski, o bogatej historii sięgającej XIV wieku. Początkowo pełnił funkcję rezydencji książąt mazowieckich, a od XVI wieku stał się oficjalną siedzibą królów polskich i centrum administracyjnym Rzeczypospolitej Obojga Narodów. Budowla ta, o charakterystycznym barokowym stylu, była świadkiem wielu kluczowych wydarzeń historycznych, w tym uchwalenia Konstytucji 3 maja w 1791 roku.
W czasie II wojny światowej zamek został niemal całkowicie zniszczony przez wojska niemieckie, jednak dzięki ogromnemu wysiłkowi odbudowano go w latach 70. XX wieku. Dziś Zamek Królewski pełni rolę muzeum, w którym można podziwiać bogate zbiory sztuki, w tym dzieła takich mistrzów jak Rembrandt czy Canaletto. Wśród najcenniejszych eksponatów znajdują się także królewskie insygnia oraz oryginalne dokumenty państwowe.
Każdego roku zamek przyciąga rzesze turystów, a w jego wnętrzach odbywają się liczne wystawy, koncerty i uroczystości państwowe. Jest to miejsce, które łączy w sobie wspaniałą architekturę, historyczne znaczenie oraz kulturalne dziedzictwo Polski, będąc jednocześnie symbolem odrodzenia i niezłomności narodu polskiego.
Hot Strings - klawesyn i gitara jazzowa
Piotr Domagała (gitara), Marek Toporowski (klawesyn)
Piotr Domagała (gitara), Marek Toporowski (klawesyn)
Ten koncert to wynalazek naszego Festiwalu sprzed dwóch lat. Pomyśleliśmy wtedy aby poeksperymentować nieco: połączyliśmy brzmienie dwóch instrumentów strunowych szarpanych pod palcami ich wielkich mistrzów, jednak grających w stylach, które pozornie wydają się trudne do zestawienia w dialog. Artyści po chwili wahania podjęli jednak wyzwanie. Dzięki ich niezwykłym talentom powstała zupełnie nowa jakość artystyczna!
Forma wpisująca się jakoś w sferę tego co nazywamy `transvelsal music`, ocierająca się jednocześnie o jazz i klasykę, o taniec i o medytację zarazem, pełna zadumy ale i humoru. Od swoich narodzin projekt z powodzeniem wędruje po Polsce, a jego dojrzałym owocem jest doskonała zeszłoroczna płyta ciesząca nader pochlebnymi opiniami krytyków.
🕖godz. 17.30
🎫Bezpłatne wejściówki do pobrania tu
📍 Muzeum Przyrody i Techniki „Ekomuzeum” im. Jana Pazdura w Starachowicacha
Program
Marek Toporowski
Klawesynista,organista, pianista i dyrygent.
Marek Toporowski urodził się w Warszawie w 1964 roku. Wykłada klawesyn w Akademiach Muzycznych w Krakowie i Katowicach, a także klawesyn i organy w Konserwatorium Muzycznym Fryderyka Chopina w Warszawie.
Studiował u Leszka Kędrackiego, Aline Zylberajch i Boba van Asperena (klawesyn), Martina Gestera (basso continuo i muzyka kameralna) oraz Józefa Serafina i Daniela Rotha (organy).
Zdobył pierwszą nagrodę w I Ogólnopolskim Konkursie Klawesynowym im. Wandy Landowskiej, był także finalistą I Międzynarodowego Konkursu im. Wandy Landowskiej w 1994 roku.
Ze swoimi dwoma zespołami Marek Toporowski dokonał licznych nagrań dawnej muzyki polskiej, w tym takich dzieł jak opera Agatka Johanna Davida Hollanda, oratorium Christiani poenitentes ad sepulchrum Domini Jana Tomasza Żebrowskiego oraz muzyki sakralnej Grzegorza Gerwazego Gorczyckiego, Amando Ivančiča Józefa Zeidlera i Marcina Józefa Żebrowskiego.
Jako klawesynista dokonał pierwszego w historii nagrania Livre de clavecin Charlesa Nobleta. Jako organista ma za soba wiele nagrań na historycznych organach. Warto wspomnieć jego udział w projekcie dokumentalnym Orgeln in der Niederlausitz, czy pierwsze nagranie na organach Silbermanna w Oederan.
Marek Toporowski jest partnerem kameralnym wielu uznanych solistów. Jest również bardzo aktywny na polu ochrony dziedzictwa narodowego. W 2012 roku założył Fortepianarium - unikatową kolekcję zabytkowych instrumentów, które są eksponowane i wykorzystywane do celów koncertowych i dydaktycznych.
Piotr Domagała
Gitarzysta jazzowy, twórca oryginalnych projektów muzycznych z pogranicza jazzu, muzyki współczesnej oraz folku, laureat mistrzowskich konkursów gitarowych. W swoim dorobku ma pięć autorskich płyt wysoko ocenionych przez publiczność i krytykę. Swoją muzykę prezentował na wielu europejskich (Niemcy, Wielka Brytania, Austria, Holandia, Francja) i polskich scenach muzycznych.
Debiutował nagraniem swojego kwartetu Szy-Szy Kaan Jazz Group „In time”(2005), później ukazały się płyty „Slavonic Tales”(2009) oraz „Pnącza”(2013), nagrane z Adamem Kawończykiem i Sławkiem Bernym. W 2016 roku wspólnie ze światowej sławy Kwartetem Śląskim (laureaci Gramophone Classical Music Awards) zrealizował awangardowy projekt „Chowańce”. Z kolei w 2019 roku w wiedeńskim wydawnictwie SessionWorkRec.com ukazała się płyta międzynarodowego projektu „A handful of AccepDance” – Wesely / Domagała/ Schiffer/ Dyyak/ Hupfauf. Ostatnim projektem artystycznym jest płyta “Music for Jazz Guitar and Harpsichord” nagrana wspólnie z Markiem Toporowskim - wirtuozem klawesynu, wybitnym interpretatorem muzyki dawnej.
Jako gitarzysta współpracował z gigantami jazzowej sceny muzycznej – m.in. wziął udział w światowej premierze projektu Pat Metheny & NOSPR (2019). Koncertował z amerykańską wokalistką Marguerite Juenemann (Grammy Award Nominee), bluesmanką Caren Caroll, niemieckim improwizatorem Richardem Ortmannem, także z wieloma znakomitymi artystami polskiej sceny muzycznej – m.in. Piotrem Wojtasikiem, Lechem Dyblikiem, Krystyną Prońko. Współpracuje także z Narodową Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia w Katowicach, Teatrem Muzycznym Capitol, Teatrem Słowackiego w Krakowie oraz Teatrem AST. Koncertował na wielu polskich i europejskich festiwalach muzycznych (Holandia, Wielka Brytania, Niemcy, Francja, Słowacja, Austria).
Jest wykładowcą na Akademii Muzycznej im. Karola Szymanowskiego w Katowicach.
Muzeum Przyrody i Techniki „Ekomuzeum” im. Jana Pazdura w Starachowicach
Dziedzictwo ciężkiej pracy
Muzeum zlokalizowane jest na terenie dawnych zakładów wielkopiecowych, których historia sięga osady kuźniczej powstałej w połowie XV wieku, należącej do cystersów z Wąchocka. Niezwykły układ przestrzenny składa się z budynków i urządzeń, które obrazują kolejne etapy rozwoju technologicznego, między innymi stworzenie pierwszego nowoczesnego wielkiego pieca w XVIII wieku, czy też włączenie zakładu w XIX wieku w projektowany przez Stanisława Staszica ciąg zakładów nad rzeką Kamienną, będący częścią idei Staropolskiego Okręgu Przemysłowego, a także jego modernizację w dwudziestoleciu międzywojennym w ramach Centralnego Okręgu Przemysłowego. Ideę przekształcenia terenu poprzemysłowego w muzeum promował wybitny znawca historii dziedzictwa przemysłowego, prof. Jan Pazdur. Jego idea została zrealizowana w 2001 roku, kiedy powołano do życia Muzeum Przyrody i Techniki, któremu nadano imię pomysłodawcy.
Recital francuskiej muzyki barokowej
Adrian Janus (baryton), Sylwia Ziółkowska (sopran), Klara Janus, Kamila Łopatka (klawesyn)
Jeden z ulubionych tematów kompozytorów Baroku to pory roku. W
naszym koncercie usłyszymy jego wersję wokalną w formie dwóch z
czterech kantat Josepha Baudin de Boismortier – Jesień i Zimę. Podobnie
jak w muzyce wielkiego Couperina, są one mistrzowskim przejawem
stylu `programowego`,
w którym lubowali się kompozytorzy francuscy. Harmonia, bogata
ornamentacja, rytm, wszystko służy zasugerowaniu konkretnych nastrojów, cech
charakteru, zjawisk przyrody czy pogody.
W koncercie muzyki francuskiej nie może oczywiście zabraknąć suity –
królowej form barokowych, utkanej z tańców zróżnicowanych tak rytmem,
tempem jak i charakterem. François Couperin jest niezrównanym mistrzem w
budowaniu owej muzycznej mozaiki.
W koncercie muzyki francuskiej nie może oczywiście zabraknąć suity – królowej form barokowych, utkanej z tańców zróżnicowanych tak rytmem, tempem jak i charakterem. François Couperin jest niezrównanym mistrzem w budowaniu owej muzycznej mozaiki.
🕖godz. 17.00
🎫Bezpłatne wejściówki do pobrania tu
📍 Synagoga w Szydłowie
Program
Adrian Janus
Członek Programu Kształcenia Młodych Talentów – Akademii Operowej Teatru Wielkiego - Opery Narodowej w Warszawie, gdzie doskonali swoje umiejętności pod okiem wybitnych artystów - pedagogów m.in.: Olgi Pasiecznik, Izabelli Kłosińskiej, Katelan Terrell czy Michała Biela. Jest absolwentem PSM I i II st. im. L. Różyckiego w Kielcach, którą ukończył z wyróżnieniem (gra na klarnecie). W 2020. roku ukończył na kierunku wokalno - aktorskim Akademię Muzyczną im. K. Szymanowskiego w Katowicach w klasie dr hab. Pawła Sobierajskiego. Uczestniczył w licznych kursach mistrzowskich, które prowadzili m.in. Hedwig Fassbender, Rene Massis, Mariusz Kwiecień, Artur Ruciński, Topi Lehtipuu, Brenda Hurley, Mathias Rexroth, Eytan Pessen, Enrico Cacciari, Adrian Kelly. W 2022 był uczestnikiem kursów Exzellenz Labor Oper.
Debiutował na scenie Opery Śląskiej w Bytomiu w 2018. roku partią Roberto-Nardo w op. La finta giardiniera W. A. Mozarta w reżyserii A. Hellera-Lopesa; kierownictwo muzyczne: B. Akiki. W 2019. roku wykonał partię Zbigniewa w Strasznym Dworze S. Moniuszki w reżyserii W. Ochmana podczas 1. Festiwalu im. W. Ochmana w Zawierciu oraz w Teatrze Arte Creatura. Kreował partię Uberto w La servie padronie G. B. Pergolesiego w reżyserii K. Widery w Operze Śląskiej. Występował w roli solisty z Filharmonią Śląską w Katowicach, Filharmonią Zabrzańską i Śląską Orkiestrą Kameralną w dziełach takich jak: Mała Msza Uroczysta G.Rossiniego, Msza koronacyjna i Missa brevis W.A. Mozarta, a także Msza kreolska A. Ramireza.
Był solistą 52. Międzynarodowego Festiwalu Wratislavia Cantans we Wrocławiu, 18. 13. Letniego Festiwalu Muzycznego w Radziejowicach, Międzynarodowego Festiwalu Kalejdoskop Form Muzycznych im. M. Fołtyn w Sopocie, Festiwalu Muzyki Pasyjnej w Gliwicach oraz podczas koncertów towarzyszących 73. Międzynarodowemu Festiwalowi Pianistycznemu Muzyki F. Chopina w Dusznikach-Zdroju. Współpracował z Filharmonią Śląską w Katowicach, Operą Śląską w Bytomiu, Filharmonią Zabrzańską, IPIUM Silesia, Teatrem Arte Creatura, Orkiestrą Poniticello.
Jest laureatem I nagrody na XXIII Międzynarodowym Konkursie im. I. Godina we Vrablach na Słowacji.
Sylwia Ziółkowska
Sopran, pochodzi z Brzezin, w gminie Szydłów w woj. świętokrzyskim.
Naukę śpiewu solowego rozpoczęła w klasie śpiewu mgr Renaty Drozd w Zespole Szkół
Muzycznych w Kielcach. Ukończyła studia magisterskie z wyróżnieniem w Akademii
Muzycznej im. Karola. Szymanowskiego w Katowicach w klasie śpiewu prof. dr hab. Ewy
Biegas.
Uczestniczka Programu Kształcenia Młodych Talentów ,,Akademia Operowa” Teatru
Wielkiego Opery Narodowej w Warszawie. Występowała w: Operze Śląskiej, Operze Novej,
Filharmonii Narodowej, Filharmonii Krakowskiej czy Świętokrzyskiej.
Występowała jako solistka na deskach Opery Śląskiej w Bytomiu, Opery Novej w
Bydgoszczy, Filharmonii Narodowej w Warszawie, Filharmonii Śląskiej w Katowicach,
Filharmonii Krakowskiej, Filharmonii Świętokrzyskiej czy Zabrzańskiej. Występowała m.in.
podczas Międzynarodowego Festiwalu im. Jana Kiepury w Krynicy Zdroju,
Międzynarodowego Festiwalu im. Krystyny Jamroz w Busku Zdroju, Międzynarodowego
Festiwalu Piosenki - Anna German w Warszawie czy Festiwalu Muzyki Polskiej w
Krakowie. Współpracowała z agencją Tomczyk Art.
Jest laureatką konkursów o zasięgu międzynarodowym i ogólnopolskim. Laureatka III
Ogólnopolskiego Konkursu Wokalnego im. Bogdana Paprockiego (2023). Finalistka XIX
Międzynarodowego Konkursu Sztuki Wokalnej im. Ady Sari w Nowym Sączu (2021),
Laureatka I miejsca na IX Ogólnopolskim Konkursie Wokalnym im. Zdzisława Skwary w
Mławie (2021) oraz III miejsca na V Międzynarodowym Konkursie Wokalistyki Sakralnej
Ars et Gloria w Katowicach (2021). W 2019 roku zajęła III miejsce na V Ogólnopolskim
Konkursie Wokalnym im. Krystyny Jamroz w Busku Zdroju (2019). Laureatka I miejsca
podczas XIX Międzynarodowego Konkursu im. Imricha Godina IUVENTUS CANTI we
Vrablach na Słowacji (2017).
Klara Janus
Ukończyła z wyróżnieniem Akademię Muzyczną w Krakowie. Jest uczestniczką Programu Kształcenia Młodych Talentów – Akademii Operowej w Teatrze Wielkim - Operze Narodowej w Warszawie, gdzie kształci się pod okiem m.in. Olgi Pasiecznik, Izabelli Kłosińskiej, Hedwig Fassbender, Michała Biela, Katelan Terrell, Lecha Napierały. Laureatka licznych konkursów pianistycznych, a wśród jej osiągnięć są m.in.: I nagroda oraz nagroda specjalna na IV Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. M. Moszkowskiego „Per aspera ad astra” w Kielcach, I miejsce na XIII Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym „Music without limits” w Druskiennikach na Litwie, I miejsce i nagroda specjalna w Międzynarodowym Konkursie dla Młodych Muzyków „Citta di Barletta” we Włoszech, nagrody specjalne Międzynarodowego Forum „Bieszczady bez granic” - m. in.: złoty medal Rektora lwowskiego konserwatorium.
Jako kameralistka, zajęła pierwsze miejsca na „Roma International Piano Competition” w Rzymie, „International Young Musicians Competition” w Legnano, otrzymała tytuł Laureata „Estrady Młodych” 52. Festiwalu Pianistyki Polskiej w Słupsku oraz trzy nagrody specjalne. Występowała podczas festiwali t.j.: „Muzyka w Starym Krakowie”, „Krakowska Jesień Muzyczna”, „Festiwal Siedem Nurtów” w Studio Koncertowym Polskiego Radia w Warszawie, ,,Festiwal Pianistyki Polskiej w Słupsku”, Międzynarodowego Festiwal im. K. Jamroz w Busku–Zdroju, a także w „L’Academie Internationale des Nuits Pianistiques” w Aix-En-Provence.
Koncertowała jako solistka z Rzeszowską Orkiestrą Kameralną, Orkiestrą Symfoniczną Filharmonii Świętokrzyskiej, „Polish Camerata”, z Lwowską Orkiestrą Kameralną, Orkiestrą Symfoniczną Filharmonii Podkarpackiej, Orkiestrą Kameralną Symfoników Zamojskich. Była stypendystką Prezesa Rady Ministrów, Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, a także objęta dwuletnim patronatem EMCY.
Kamila Łopatka
Urodziła się w 1993 w Legnicy. Jest absolwentką Akademii
Muzycznej im. K. Lipińskiego we Wrocławiu w klasie fortepianu prof. Pawła
Zawadzkiego, a także Staatliche Hochschule für Musik und Darstellende Kunst w
klasie fortepianu (Master Lied) prof. Cornelisa Witthoeffta w Stuttgarcie. Od 2021
jest uczestniczką Programu Kształcenia Młodych Talentów Akademia Operowa
przy Teatrze Wielkim w Warszawie.
Swoje umiejętności doskonaliła podczas kursów mistrzowskich i warsztatów
m.in. u takich artystów, jak: Maciej Pikulski , Izabella Kłosińska, Ewa Podleś, Jerzy
Marchwiński, Anna Marchwińska, Eytan Pessen, Matthias Rexroth, Olga
Pasiecznik, Elly Ameling, Edith Wiens, Hedwig Fassbänder, Marek Toporowski,
Lech Napierała.
Jako korepetytor uczestniczy regularnie w sesjach Polskiego Narodowego Chóru
Młodzieżowego, m.in. pracując w klasach śpiewu Urszuli Kryger, Krystiana
Adama, Nicholausa Mulroy, Henryka Böhm, Fulvio Bettini.
Uczestniczy w projektach Akademii Operowej przy Teatrze Wielkim, m.in. jako
pianista konkursowy 11. Międzynarodowego Konkursu im. S. Moniuszki
w Warszawie.
Pracuje jako pedagog fortepianu i pianista w Zespole Państwowych Szkół im. L.
Różyckiego w Kielcach i Szkole Muzycznej w Busku-Zdrój.
Synagoga w Szydłowie
Najstarsza synagoga regionu
Historia gminy żydowskiej w Szydłowie sięga przynajmniej XV wieku. Zachowana do dziś synagoga powstała wiek później. Początkowo składała się jedynie z sali głównej, później dobudowano przedsionek i przestrzeń dla kobiet. Synagogę zdobiły polichromie z XVII i XVIII wieku, jednak zniszczył je pożar z końca XIX wieku. Podczas II wojny światowej synagoga uległa destrukcji, dzieląc tragiczny los miejscowej wspólnoty żydowskiej. Po wojnie budynek przekształcono w magazyn i kino, a następnie w latach 1978-1981 wyremontowano go, dostosowując do funkcji domu kultury. Dziś, po kompleksowej rewitalizacji, w synagodze można obejrzeć wystawę poświęconą historii tutejszej wspólnoty żydowskiej.
Hot Strings - klawesyn i gitara jazzowa
Piotr Domagała (gitara), Marek Toporowski (klawesyn)
Ten koncert to wynalazek naszego Festiwalu sprzed dwóch lat. Pomyśleliśmy wtedy aby poeksperymentować nieco: połączyliśmy brzmienie dwóch instrumentów strunowych szarpanych pod palcami ich wielkich mistrzów, jednak grających w stylach, które pozornie wydają się trudne do zestawienia w dialog. Artyści po chwili wahania podjęli jednak wyzwanie. Dzięki ich niezwykłym talentom powstała zupełnie nowa jakość artystyczna!
Forma wpisująca się jakoś w sferę tego co nazywamy `transvelsal music`, ocierająca się jednocześnie o jazz i klasykę, o taniec i o medytację zarazem, pełna zadumy ale i humoru. Od swoich narodzin projekt z powodzeniem wędruje po Polsce, a jego dojrzałym owocem jest doskonała zeszłoroczna płyta ciesząca nader pochlebnymi opiniami krytyków.
🕖godz. 17.00
🎫Bezpłatne wejściówki do pobrania tu
📍 Pałacyk Zielinskiego - Dom Środowisk Twórczych w Kielcach
Program
Marek Toporowski
Klawesynista,organista, pianista i dyrygent.
Marek Toporowski urodził się w Warszawie w 1964 roku. Wykłada klawesyn w Akademiach Muzycznych w Krakowie i Katowicach, a także klawesyn i organy w Konserwatorium Muzycznym Fryderyka Chopina w Warszawie.
Studiował u Leszka Kędrackiego, Aline Zylberajch i Boba van Asperena (klawesyn), Martina Gestera (basso continuo i muzyka kameralna) oraz Józefa Serafina i Daniela Rotha (organy).
Zdobył pierwszą nagrodę w I Ogólnopolskim Konkursie Klawesynowym im. Wandy Landowskiej, był także finalistą I Międzynarodowego Konkursu im. Wandy Landowskiej w 1994 roku.
Ze swoimi dwoma zespołami Marek Toporowski dokonał licznych nagrań dawnej muzyki polskiej, w tym takich dzieł jak opera Agatka Johanna Davida Hollanda, oratorium Christiani poenitentes ad sepulchrum Domini Jana Tomasza Żebrowskiego oraz muzyki sakralnej Grzegorza Gerwazego Gorczyckiego, Amando Ivančiča Józefa Zeidlera i Marcina Józefa Żebrowskiego.
Jako klawesynista dokonał pierwszego w historii nagrania Livre de clavecin Charlesa Nobleta. Jako organista ma za soba wiele nagrań na historycznych organach. Warto wspomnieć jego udział w projekcie dokumentalnym Orgeln in der Niederlausitz, czy pierwsze nagranie na organach Silbermanna w Oederan.
Marek Toporowski jest partnerem kameralnym wielu uznanych solistów. Jest również bardzo aktywny na polu ochrony dziedzictwa narodowego. W 2012 roku założył Fortepianarium - unikatową kolekcję zabytkowych instrumentów, które są eksponowane i wykorzystywane do celów koncertowych i dydaktycznych.
Piotr Domagała
Gitarzysta jazzowy, twórca oryginalnych projektów muzycznych z pogranicza jazzu, muzyki współczesnej oraz folku, laureat mistrzowskich konkursów gitarowych. W swoim dorobku ma pięć autorskich płyt wysoko ocenionych przez publiczność i krytykę. Swoją muzykę prezentował na wielu europejskich (Niemcy, Wielka Brytania, Austria, Holandia, Francja) i polskich scenach muzycznych.
Debiutował nagraniem swojego kwartetu Szy-Szy Kaan Jazz Group „In time”(2005), później ukazały się płyty „Slavonic Tales”(2009) oraz „Pnącza”(2013), nagrane z Adamem Kawończykiem i Sławkiem Bernym. W 2016 roku wspólnie ze światowej sławy Kwartetem Śląskim (laureaci Gramophone Classical Music Awards) zrealizował awangardowy projekt „Chowańce”. Z kolei w 2019 roku w wiedeńskim wydawnictwie SessionWorkRec.com ukazała się płyta międzynarodowego projektu „A handful of AccepDance” – Wesely / Domagała/ Schiffer/ Dyyak/ Hupfauf. Ostatnim projektem artystycznym jest płyta “Music for Jazz Guitar and Harpsichord” nagrana wspólnie z Markiem Toporowskim - wirtuozem klawesynu, wybitnym interpretatorem muzyki dawnej.
Jako gitarzysta współpracował z gigantami jazzowej sceny muzycznej – m.in. wziął udział w światowej premierze projektu Pat Metheny & NOSPR (2019). Koncertował z amerykańską wokalistką Marguerite Juenemann (Grammy Award Nominee), bluesmanką Caren Caroll, niemieckim improwizatorem Richardem Ortmannem, także z wieloma znakomitymi artystami polskiej sceny muzycznej – m.in. Piotrem Wojtasikiem, Lechem Dyblikiem, Krystyną Prońko. Współpracuje także z Narodową Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia w Katowicach, Teatrem Muzycznym Capitol, Teatrem Słowackiego w Krakowie oraz Teatrem AST. Koncertował na wielu polskich i europejskich festiwalach muzycznych (Holandia, Wielka Brytania, Niemcy, Francja, Słowacja, Austria).
Jest wykładowcą na Akademii Muzycznej im. Karola Szymanowskiego w Katowicach.
